Wyrok SN z dnia 21 listopada 2000 r. sygn. I PKN 137/00
Pracownik, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), przed dniem 31 maja 1999 r. miał prawo wyboru złożonej mu nowej oferty warunków pracy lub pracy na dalszy okres zatrudnienia po dniu 30 czerwca 1999 r. zgodnie z art. 66 § 1 KC w związku z art. 300 KP.
Przewodniczący SSN Józef Iwulski
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Roman Kuczyński (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2000 r. sprawy z powództwa Ryszarda L. przeciwko Kuratorium Oświaty w O. o ustalenie istnienia stosunku pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 26 października 1999 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 1999 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Olsztynie ustalił, że powoda Ryszarda L. łączy z pozwanym Kuratorium Oświaty w O. stosunek pracy na warunkach określonych pismem strony pozwanej z dnia 16 marca 1999 r. i nakazał pozwanemu dopuszczenie powoda do pracy. Sąd Rejonowy ustalił, że od dnia 28 sierpnia 1992 r. powód został zatrudniony u pozwanego na stanowisku starszego wizytatora na czas nieokreślony, będąc uprzednio zatrudniony jako nauczyciel w Zespole Szkół Mechaniczno-Energetycznych w O. W dniu 1 marca 1994 r. powód został na podstawie art. 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) mianowany na stanowisko starszego wizytatora. W dniu 13 listopada 1998 r. pozwany poinformował pisemnie powoda, że w związku z art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872) stał się pracownikiem Kuratorium Oświaty w O., a jego stosunek pracy wygaśnie z dniem 30 czerwca 1999 r., jeżeli przed dniem 31 maja 1999 r. nie zostaną mu zaproponowane nowe warunki pracy i płacy, albo gdy ich nie przyjmie do dnia 15 czerwca 1999 r. Następnie w dniu 16 marca 1999 r., na podstawie art. 58 ust. 1 wymienionej ustawy, zaproponowano powodowi dalsze zatrudnienie na dotychczasowych warunkach i tym samym stanowisku, z pouczeniem, że nieprzyjęcie tych warunków do dnia 15 czerwca 1999 r. spowoduje wygaśnięcie stosunku pracy z dniem 30 czerwca 1999 r. Strony zgodnie potwierdziły, że opisane oświadczenie woli uznają za skuteczne i wywierające skutki prawne. W dniu 31 maja 1999 r. powodowi doręczono pismo z dnia 19 maja 1999 r., w którym pracodawca, powołując się na art. 58 ust. 1 wymienionej ustawy poinformował o wygaśnięciu stosunku pracy z powodem 30 czerwca 1999 r. Jednocześnie pozwany zaproponował powodowi dalsze zatrudnienie na dotychczasowym stanowisku, jednak na czas określony do 31 sierpnia 2000 r. z pouczeniem, że nieprzyjęcie tej oferty do dnia 15 czerwca 1999 r. spowoduje ustanie stosunku pracy z dniem 30 czerwca 1999 r. W odpowiedzi powód w dniu 10 czerwca 1999 r. pisemnie poinformował pozwanego, że przyjmuje warunki pracy i płacy przedstawione przez pozwanego w piśmie z dnia 16 marca 1999 r., zaś nie przyjmuje warunków z pisma z dnia 19 maja 1999 r. Pozwany poinformował więc powoda, że z powodu odmowy przyjęcia warunków z tego ostatniego pisma stosunek pracy wygaśnie z dniem 30 czerwca 1999 r. Od dnia 1 lipca 1999 r. pozwany nie dopuścił powoda do pracy. Powód pozostawał w gotowości do pracy i nie otrzymał od pozwanego żadnych świadczeń pieniężnych. Sąd pierwszej instancji uznał, że strony były związane ofertą pozwanego z dnia 16 marca 1999 r. a powód miał jeszcze czas na oświadczenie w kwestii przyjęcia warunków pracy i płacy do dnia 15 czerwca 1999 r. wobec czego pismo pozwanego z dnia 19 maja 1999 r. nie mogło wywrzeć skutku prawnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
