Postanowienie SN z dnia 3 marca 1999 r. sygn. III ZP 1/99
Rozbieżność pomiędzy praktyką organu rentowego a poglądem sądu orzekającego w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości, o jakim mowa w art. 390 § 1 KPC. Ocena prawidłowości stosowania prawa przez jedną ze stron procesowych należy do sądu.
Przewodniczący: SSN Jerzy Kuźniar
Sędziowie SN: Stefania Szymańska, Maria Tyszel (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn, w sprawie z wniosku Zygmunta Ł. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B. o wysokość świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 3 marca 1999 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 27 października 1998 r. [...] do rozstrzygnięcia w trybie art. 390 KPC
1) Czy obliczenie wysokości emerytury przyznanej w 1997 r. dla osoby, która miała przyznaną rentę inwalidzką od 1991 r. powinno nastąpić:
a) od podstawy wymiaru wyliczonej w ostatniej decyzji waloryzującej rentę inwalidzką
b) od podstawy wymiaru renty na 31 sierpnia 1996 r.?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
