Wyrok SN z dnia 9 grudnia 1999 r. sygn. I PKN 430/99
Pojęcie „doręczenia” z art. 264 § 2 KP (zawiadomienie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia) nie jest tożsame z pojęciem złożenia oświadczenia woli z art. 61 KC w związku z art. 300 KP, lecz powinno być wyjaśniane przy uwzględnieniu ogólnej reguły z art. 61 KC.
Przewodniczący: SSN Walerian Sanetra (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Barbara Wagner .
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 1999 r. sprawy z powództwa Jacka B. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu Kolejowym Zakładom Nawierzchniowym „B.” w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 25 marca 1999 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
W imieniu Jacka B. wniesiona została skarga kasacyjna od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 25 marca 1999 r. [...], którym Sąd ten oddalił jego apelację od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy dla Krakowa - Nowej Huty z dnia 16 grudnia 1998 r. [...].
Powód Jacek B. w pozwie z dnia 29 czerwca 1998 r. skierowanym przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu Kolejowym Zakładom Nawierzchniowych „B.” domagał się przywrócenia do pracy na dotychczas zajmowane stanowisko oraz zasądzenia kosztów procesu, jednocześnie wnosząc o przywrócenie terminu do wniesienia powództwa. Powód był zatrudniony u strony pozwanej od 8 maja 1995 r., ostatnio na stanowisku specjalisty do spraw gospodarki funduszem płac, norm i taryfikacji pracy. W okresie od 6 kwietnia 1998 r. do dnia rozwiązania z nim umowy o pracę powód przebywał na zwolnieniach chorobowych. Strona pozwana pismem z dnia 30 kwietnia 1998 r. rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP z powodu nieprzestrzegania ustalonego czasu pracy w przedsiębiorstwie. Pismo to, mimo iż dwukrotnie awizowane, nie zostało przez powoda ode-brane i z adnotacją „nie podjęto w terminie” zostało zwrócone stronie pozwanej w dniu 1 czerwca 1998 r. Zdaniem Sądu Pracy powództwo to nie zasługuje na uwzględnienie ponieważ zgodnie z art. 264 § 2 KP żądanie przywrócenia do pracy wnosi się do sądu w ciągu 14 dni od doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Jest to termin zawity prawa materialnego i jego przekroczenie ma ten skutek, iż o ile sąd nie przywróci pracownikowi terminu w oparciu o art. 265 KP to nie rozpatruje sprawy merytorycznie oddalając powództwo. Sąd ten powołał się na pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 11 grudnia 1998 r., iż złożenie oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia ma miejsce także wtedy, gdy pracownik mając realne możliwości zapoznania się z jego treścią z własnej woli nie podejmuje przesyłki zawierającej to oświadczenie. Powód ze swojej winy (mając możliwość podjęcia przesyłki zawierającej oświadczenie pracodawcy nie dokonał tego) nie zachował terminu do złożenia odwołania od oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, dlatego brak jest podstaw, by mu termin do odwołania przywrócić. W ocenie Sądu Pracy powód mając informację o zamiarze rozwiązania z nim umowy o pracę celowo nie podejmował korespondencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
