Wyrok SN z dnia 9 czerwca 1999 r. sygn. III RN 12/99
Obowiązek należytego oraz wyczerpującego informowania stron przez organ administracyjny o okolicznościach faktycznych i prawnych, mogących wpływać na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania (art. 9 KPA) nie zwalnia przedsiębiorcy prowadzącego profesjonalną działalność gospodarczą (art. 1 i 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, Dz.U. Nr 41, poz. 324 ze zm.) z obowiązku znajomości przepisów prawnych i dołożenia należytej staranności w zakresie jej prowadzenia.
Przewodniczący: SSN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Walerian Sanetra, Andrzej Wróbel
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Włodzimierza Skoniecznego, po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 1999 r. na rozprawie sprawy ze skargi Aleksandra P. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w W. z dnia 1 kwietnia 1997 r. [...] w przedmiocie wymiaru cła, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 19 maja 1998 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.
Uzasadnienie
Dyrektor Urzędu Celnego w R. decyzją z dnia 11 czerwca 1996 r. zawartą w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym SAD [...], a wydaną w nawiązaniu do przedłożonych przez importera dokumentów (wniosku o wszczęcie postępowania celnego wraz z fakturami [...] z dnia 31 maja 1996 r. i [...] z dnia 30 maja 1996 r., deklaracji wartości celnej oraz świadectwa pochodzenia europejskiego EUR 1) dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym i wymierzył należności celne od towaru (laminatów) sprowadzonego z Włoch przez firmę „A.” - Aleksander P. z Z.G. W dniu 10 lipca 1996 r. firma „A.” na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 KPA zgłosiła do Urzędu Celnego w R. wniosek o wznowienie zakończonego wymienioną wyżej ostateczną decyzją postępowania administracyjnego, wobec ujawnienia zniszczenia importowanego towaru w czasie transportu na terenie Włoch, w związku z mającym tam miejsce wypadkiem samochodu przewożącego towar, co udokumentowane zostało dowodami w formie adresowanych do odbiorcy towaru faxów włoskiej firmy „A.” I. S.P.A. z dnia 3 oraz z dnia 7 czerwca 1996 r. oraz wykazem zniszczonych towarów, który sporządzony został przez odbiorcę towaru już po uprawomocnieniu się decyzji. Dyrektor Urzędu Celnego w R. postanowieniem z dnia 22 lipca 1996 r. wznowił postępowanie w sprawie na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 KPA, a następnie decyzją z dnia 2 sierpnia 1996 r. [...] odmówił uchylenia przedmiotowej decyzji, podnosząc w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia, że z uwagi na upływ czasu, organy celne nie są w stanie stwierdzić tożsamości towaru, którego dotyczył JDA SAD [...], bowiem towar ten nie znajdował się pod dozorem celnym, a w opinii organu celnego wnioskodawca nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających, że odprawiony towar przed przekroczeniem granicy polskiej uległ częściowemu zniszczeniu wskutek wypadku drogowego. W szczególności organ celny stwierdził, że w dotyczącym tego towaru dokumencie JAD SAD [...] brak jest jakiejkolwiek adnotacji o takim zdarzeniu, natomiast przedłożone przez wnioskodawcę kserokopie nadesłanych przez włoską firmę „A.” I. S.P.A. -jako producenta laminatów - faxów z dnia 3 i z dnia 6 czerwca 1996 r. nie mogą być potraktowane jako dowody w niniejszej sprawie, ponieważ nie wynika z nich jaki samochód uległ wypadkowi i jaki przewoził on ładunek. Wnioskodawca w odwołaniu od powyższej decyzji zarzucił naruszenie art. 9 KPA, z uwagi na brak pouczenia przez organy celne o możliwości sprawdzenia rzeczywistego stanu towaru w dacie dokonywania tej odprawy oraz brak dobrej woli organów celnych przy rozpoznawaniu wskazanych we wniosku przesłanek mających uzasadniać wznowienie postępowania. Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z dnia 1 kwietnia 1997 r. [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu tej decyzji podzielił on zasadność argumentacji przytoczonej w decyzji organu pierwszej instancji, a ponadto podkreślił, że w tej sprawie strona nie skorzystała z uprawnień przysługujących jej na podstawie art. 60 ust. 1 i art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 ze zm.) oraz nie przedłożyła dokumentów potwierdzających fakt, że wypadek drogowy, o którym mowa w kserokopiach faxów przedstawionych w sprawie, dotyczył towaru objętego przedmiotową odprawą celną. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na tę decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł wnioskodawca podniósł, że już w trakcie odprawy celnej widoczne były zniszczenia plandeki okrywającej towar, co świadczyło o wypadku jakiemu uległ samochód przewożący odprawiany towar, a mimo to organy celne nie podjęły żadnego postępowania wyjaśniającego dotyczącego tej okoliczności. Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 18 maja 1998 r. [...] uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Celnego w R. z dnia 2 sierpnia 1996 r., podnosząc w uzasadnieniu, że organy celne prowadziły postępowanie z naruszeniem zasad określonych w art. 8, art. 9 i art. 77 KPA i pomimo, że wznowiły postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną to podejmując rozstrzygnięcie niewłaściwie zinterpretowały art. 23 Prawa celnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
