Wyrok SN z dnia 1 grudnia 1998 r. sygn. I PKN 473/98
1. Jeżeli po wypowiedzeniu zmieniającym, od którego pracownik odwołał się do sądu pracy, pracodawca dokonuje wypowiedzenia definitywnego, to zarówno przy ocenie zasadności tego wypowiedzenia, jak i możliwości przywrócenia do pracy, należy uwzględniać prawomocny wyrok przywracający do pracy na warunkach sprzed wypowiedzenia zmieniającego (art. 365 § 1 KPC).
2. Wyrok sądu pierwszej instancji uznający wypowiedzenie za bezskuteczne, jeżeli środki odwoławcze od niego zostały oddalone, a upłynął już okres wypowiedzenia, wywołuje skutek przywracający do pracy (art. 45 § 1 KP).
3. Do pracownika będącego członkiem zarządu zakładowej organizacji związkowej nie stosuje się art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) i zgodnie z art. 6 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 tej ustawy możliwe jest dokonanie mu wyłącznie wypowiedzenia zmieniającego. Ochrona ta jednak nie przysługuje w przypadku wyrażenia przez zarząd zakładowej organizacji związkowej zgody na wypowiedzenie definitywne.
4. Zgoda zarządu zakładowej organizacji związkowej na wypowiedzenie umowy o pracę jej członkowi może być odwołana tylko z zachowaniem warunków z art. 61 KC.
Przewodniczący: SSN Józef Iwulski (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 1998 r. sprawy z powództwa Ewy F. przeciwko Powszechnej Spółdzielni Spożywców „S.” w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku - Białej z dnia 10 czerwca 19098 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Oświęcimiu, wyrokiem z dnia 25 kwietnia 1995 r. [...] oddalił powództwo Ewy F. przeciwko „S.” Powszechnej Spółdzielni Spożywców w K. o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona od 29 listopada 1978 r. na stanowisku sprzedawcy w sklepie nr 11 w K., a następnie została przeniesiona do sklepu nr 31. W dniu 30 grudnia 1993 r. powódka otrzymała wypowiedzenie warunków pracy oraz płacy i w nowych warunkach od 1 kwietnia 1994 r. podjęła zatrudnienie w kiosku nr 3 w K. Powódka odwołała się od tego wypowiedzenia do sądu pracy i w dacie wydania wyroku przez Sąd pierwszej instancji postępowanie to toczyło się. W dniu 14 grudnia 1994 r. zarząd strony pozwanej postanowił zlikwidować kiosk nr 3 ze względu na jego nierentowność. Pismem z 15 grudnia 1994 r. strona pozwana zawiadomiła zakładową organizację związkową o zamiarze wypowiedzenia powódce umowy o pracę z przyczyn dotyczących pracodawcy. Pismem z 29 grudnia 1994 r. Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność”, której członkiem była powódka, „przychyliła się” do decyzji zarządu strony pozwanej. W dniu 30 grudnia 1994 r. strona pozwana wypowiedziała powódce umowę o pracę w związku z likwidacją kiosku nr 3 i brakiem możliwości zatrudnienia na jakimkolwiek innym stanowisku pracy. Dodać należy, że Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” zajmowała w sprawie jeszcze inne stanowiska. W szczególności w dniu 28 grudnia 1994 r. zaproponowała „wstrzymanie wypowiedzenia do czasu zakończenia poprzedniej sprawy”. Już po dokonaniu wypowiedzenia, ale w czasie biegu jego terminu, w dniu 13 stycznia 1995 r. Komisja Zakładowa, powołując się na swoją uchwałę z tej samej daty, wniosła o „wycofanie wypowiedzenia”. Strona pozwana odpowiedziała wówczas pismem z 16 stycznia 1995 r., stwierdzając, że wypowiedzenie jest „dokonane i skuteczne”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
