Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 1996 r., sygn. I CRN 49/96
Ustalenie, że trzy zakłady produkcyjne określiły – i to niejednokrotnie – w tych samych terminach jednakowe ceny wytwarzanych produktów, dawało podstawę do przyjęcia w drodze domniemania (art. 231 k.p.c.), że zawarły one porozumienie niedopuszczalne w świetle art. 4 ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora, po rozpoznaniu sprawy z odwołań Zakładów Azotowych S.A. w P. i Zakładów Azotowych S.A. w T. przeciwko Urzędowi Antymonopolowemu z udziałem zainteresowanego Zakładów Azotowych S.A. w W. o przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym na skutek rewizji nadzwyczajnych Ministra Sprawiedliwości Nr Nr: S/C V G 535/22/96 i S/C V C 535/113/96 od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie – Sądu Antymonopolowego z dnia 20 września 1995 r. XVII Amr 15/95 – oddalił rewizje nadzwyczajne i pobrał od Zakładów Azotowych w P., Zakładów Azotowych w T. i Zakładów Azotowych w W. na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Wojewódzki w Warszawie) kwotę po 500 zł (pięćset złotych) od każdego z powodów tytułem wpisu od rewizji nadzwyczajnej.
Uzasadnienie
Decyzją z 7.IX.1994 r. Nr DO-I-50/S/2/94/94/DG Urząd Antymonopolowy nakazał Zakładom Azotowym S.A. w P., Zakładom Azotowym S.A. w W. i Zakładom Azotowym S.A. w T. zaniechanie stosowania praktyki monopolistycznej, polegającej na zawarciu porozumienia ustalającego jednolitą cenę podstawową nawozu wytwarzanego przez te podmioty i ustalił dla wymienionych podmiotów karę pieniężną – w walucie wówczas obowiązującej – w wysokości:
1) dla Zakładów Azotowych S.A. w P. 16 mld zł,
2) dla Zakładów Azotowych S.A. w T. 300 mln zł,
3) dla Zakładów Azotowych S.A. w W. 9 mld zł.
Na podstawie ustaleń zawartych w uzasadnieniu tej decyzji, będących wynikiem badania 15 krajowych producentów nawozów azotowych i fosforowych, Urząd Antymonopolowy stwierdził, że istnieją podstawy do przyjęcia istnienia nieformalnego i nie deklarowanego na zewnątrz ustnego porozumienia cenowego. Trzech wymienionych producentów, tj. Zakłady Azotowe w P., w W. i w T. podejmowało od 1.I. do 20.II.1994 r. decyzje cenowe w tych samych datach, ustalając jednakową cenę zbytu saletry amonowej. I tak: 15 stycznia 1994 r. cena zbytu tej saletry została określona na 2.200.000 zł, 1 lutego – 2.400.000 zł, a 20 lutego – 2.700.000 zł. Ustalenia dotyczące zmian cen saletry na przestrzeni 1993 r. potwierdzają – w ocenie organu antymonopolowego – że ci trzej producenci tego nawozu zmierzali do ujednolicenia polityki cenowej, co niewątpliwie – według tego organu – zostało osiągnięte w styczniu 1994 r. i było kontynuowane w lutym 1994 r. W rezultacie tych porozumień nastąpiło podwyższenie ceny saletry amonowej przez wymienione Zakłady Azotowe w okresie styczeń – luty 1994 r. w tych samych datach i do tego samego poziomu, co – zdaniem Urzędu Antymonopolowego – wyczerpywało hipotezę art. 4 ust. 2 pkt 1 w brzmieniu wówczas obowiązującym ustawy z 24.II.1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 89, poz. 403). Z powołaniem się na art. 14 ust. 1 tej ustawy Urząd Antymonopolowy ustalił dla wymienionych podmiotów kary pieniężne, podkreślając, że przy ustalaniu wysokości tych kar uwzględnił okoliczność, że kartele cenowe należą do grupy najbardziej niebezpiecznych i zniekształcających konkurencję praktyk monopolistycznych. Uwzględnił także Urząd wpływ porozumienia na zyskowność produkcji poszczególnych podmiotów w 1994 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
