Uchwała SN z dnia 5 lutego 1993 r., sygn. III CZP 10/93
Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Czesława M. z udziałem Janiny G. Stanisławy P. i Edwarda M. o stwierdzenie nabycia spadku po Janie M. i Juliannie M. po rozpoznaniu na posiedzeniu Jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Radomiu postanowieniem z dnia 15 grudnia 1992 r. I Cr 557/92 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:
„Czy w sytuacji, gdy spadkodawca zmarł po wejściu w życie przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowa o zrzeczeniu się dziedziczenia z równoczesnym wskazaniem osób, na rzecz których spadkobierca zrzeka się prawa do dziedziczenia, sporządzona na podstawie art. 10 i 13 dekretu z 8 października 1946 r. – Prawo spadkowe (Dz.U. RP z 1946 r. nr 60, poz. 328) jest: a) nieważna w całości; b) nieważna tylko w części zrzeczenia się prawa do dziedziczenia na korzyść określonej osoby?”
podjął następującą uchwałę:
Umowa ze spadkodawcą o zrzeczenie się dziedziczenia na korzyść innej osoby, zawarta pod rządem prawa spadkowego – dekretu z dnia 8 października 1946 r. (Dz.U. nr 60, poz. 328 ze zm.) – pozostaje skuteczna również wtedy, gdy spadkodawca zmarł po wejściu w życie kodeksu cywilnego – ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz.U. nr 16, poz. 93 ze zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
