Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 28 grudnia 1989 r., sygn. III CZP 81/89
Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej rozpoznał wniosek Prokuratora Generalnego PRL z dnia 31 lipca 1989 r. DK III Pc 1016/89 o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie prawne:
„Czy dopuszczalne jest w świetle art. 730 i nast. kodeksu postępowania cywilnego zabezpieczenie roszczenia w drodze postępowania o zakazie zameldowania na pobyt stały w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1976 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 1984 r. nr 32, poz. 174)?”
podjął następującą uchwałę:
W sporze o prawo do lokalu sąd nie może na podstawie art. 730 k.p.c. zakazać stwierdzenia spornych uprawnień do przebywania w tym lokalu (art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych – jednolity tekst Dz.U. z 1984 r. nr 32, poz. 174).
Uzasadnienie
I. Wnosząc o podjęcie uchwały wyjaśniającej wątpliwość: „Czy dopuszczalne jest w świetle art. 730 i nast. k.p.c. zabezpieczenie roszczenia w drodze postępowania o zakazie zameldowania na pobyt stały w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1976 r. (chodzi – oczywiście – o rok 1974) o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 1984 r. nr 32, poz. 174)” Prokurator Generalny PRL wskazał w uzasadnieniu na występujące w skargach kierowanych do Rzecznika Praw Obywatelskich zjawisko braku zameldowania na pobyt stały osób przebywających w miejscu faktycznego zamieszkania. W jednej ze skarg wskazano, że źródłem takiej sytuacji jest orzeczenie sądowe, wydane w sprawie, w której przedmiotem żądania było nakazanie spółdzielni mieszkaniowej przyjęcia powoda w poczet członków i przydzielenia mu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Żądanie to, oparte m.in. na art. 19 prawa lokalowego w brzmieniu z 1983 r. (zapewne chodziło o art. 29 tego prawa), zostało uzupełnione wnioskiem o zabezpieczenie powództwa przez zakazanie pozwanej spółdzielni dysponowania spornym lokalem i „wyrażenia zgody na zameldowanie w nim jakichkolwiek osób do czasu zakończenia postępowania w sprawie”. Wniosek ten został – wobec oddalenia zażalenia – prawomocnie uwzględniony zgodnie z jego brzmieniem. Sporny w sprawie lokal przydzielony został uprzednio innej osobie, która w nim wraz z rodziną zamieszkała, uzyskując ze spółdzielni dokumenty niezbędne do zameldowania siebie i członków rodziny na pobyt stały. Tego uprawnienia, a jednocześnie obowiązku, wynikającego z ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, nie może ona zrealizować mimo wymeldowania się z poprzedniego miejsca zamieszkania. Zabezpieczenie to polega bowiem wprawdzie na „zakazie wyrażenia przez spółdzielnię zgody na zameldowanie”, to jednak jako prawomocne orzeczenie sądu wiąże – stosownie do art. 365 § 1 k.p.c. – nie tylko pozwaną spółdzielnię, ale również i inne organy państwowe, a wśród nich – właściwy organ meldunkowy, który nie może jej zameldować.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
