Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2023 r., sygn. II OSK 171/20
Ustalenia studium planistycznego są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych i powinny być traktowane jako istotne wytyczne do kształtowania polityki przestrzennej, uwzględniając cele ochrony środowiska i rozwoju społeczno-gospodarczego.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Bąkowski (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. Sp. j. z siedzibą w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 października 2019 r. sygn. akt II SA/Ol 461/19 w sprawie ze skargi T. Sp. j. z siedzibą w M. na uchwałę Rady Miasta Olsztyna z dnia [...] 2018 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego przy ul. [...] w O. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. sp. j. z siedzibą w M. na rzecz Miasta Olsztyna kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 8 października 2019 r., sygn. akt II SA/Ol 461/19, oddalił skargę T. sp. j. z siedzibą w M. na uchwałę Rady Miasta Olsztyna z dnia [...] 2018 r., nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego przy ul. [...] w O.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
T. sp. j. z siedzibą w M. wniosła skargę o stwierdzenie nieważności § 12 pkt 1 i 2, § 17 ust. 3 pkt 10 lit. a i § 17 ust. 7 ww. uchwały w zakresie, w jakim jej ustalenia odnoszą się do nieruchomości oznaczonych nr [...], [...] i [...].
Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 7 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm., dalej: "u.p.z.p,") poprzez przekroczenie granic przysługującego gminie władztwa planistycznego, przejawiające się w przeznaczeniu w planie miejscowym terenu 3 ZU na zieleń urządzoną, a nie pod zabudowę mieszkaniową. Postawiony został również zarzut naruszenia art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm., dalej: "k.c.") i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm., dalej: "Konstytucja RP") poprzez nadmierne ograniczenie uprawnień Skarżącej związanych z prawem własności nieruchomości położonej na terenie objętym planem i naruszenie zasady równości obywateli wobec prawa.
W uzasadnieniu wskazano, że na części nieruchomości będących własnością Skarżącej wprowadzono możliwość zabudowy (teren oznaczony symbolem 3 MW). Z niewiadomych powodów zakazano jakiejkolwiek zabudowy na obszarze ponad 3 ha mimo tego, że teren ten powinien zostać zagospodarowany poprzez wprowadzenie możliwości zabudowy w analogiczny sposób jak w obszarze 3 MW. Nadmieniono też, że komunikacja winna się odbywać poprzez drogę dojazdową KDD.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
