07.12.2023 Podatki

Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. I FSK 2376/19

W oparciu o art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy podatnik dokonuje zakupu towarów i usług, odliczenie podatku VAT naliczonego nie może być odmówione wyłącznie na podstawie domniemania uczestnictwa w oszustwie podatkowym bez jednoznacznych dowodów na brak dobrej wiary podatnika, zwłaszcza gdy podatnik przedstawi wystarczające dowody weryfikacji swoich kontrahentów i rzeczywistości dokonanych transakcji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia del. WSA Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 699/19 w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 16 stycznia 2019 r., nr 2201-IOV-1.4103.512-515.2017, IOV-1/4103-230-233/17/10/08 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 16 stycznia 2019 r., nr 2201-IOV-1.4103.512-515.2017, IOV-1/4103-230-233/17/10/08, 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz G. S. kwotę 51.034 (słownie: pięćdziesiąt jeden tysięcy trzydzieści cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 699/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę G. S. (powoływany dalej jako: skarżący lub podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 16 stycznia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (podatek VAT) za poszczególne kwartały 2014 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że decyzją z dnia 15 listopada 2017 r. Naczelnik Pomorskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Gdyni określił G. S. kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2014 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że skarżący oraz jego kontrahenci uczestniczyli w oszustwie podatkowym popełnionym w celu uzyskiwania korzyści majątkowej wynikającej z uchylania się od obowiązku podatkowego w podatku VAT związanego z obrotem granulatem srebra. Podatnik nabywał granulat srebra i dokonywał jego dalszej odsprzedaży. Organ podatkowy uznał, że faktury wykazujące w swej treści dostawy srebra, które na rzecz skarżącego zostały wystawione przez: L. sp. z o.o., P. sp. z o.o., F. s.c., F.1 sp. z o.o., E. sp. z o.o., E.1 sp. z o.o., P.1 sp. z o.o. oraz I. sp. z o.o., dotyczyły czynności mających na celu realizację oszustwa podatkowego. W decyzji stwierdzono, że z okoliczności ustalonych w toku postępowania podatkowego wynika, że skarżący nabywał granulat srebra i dokonywał jego dostawy na rzecz innych podmiotów. Dostawy srebra wykazane przez ww. spółki jako dostawy na rzecz skarżącego nie stanowiły rzeczywistych czynności handlowych, lecz element zorganizowanego oszustwa podatkowego, w którym uczestniczyły te podmioty. Wskazane podmioty uczestniczyły w łańcuchach transakcji, w których wykazywano opodatkowany podatkiem VAT obrót granulatem srebra, od którego nie był rozliczany należny podatek. Zdaniem organu skarżący dokonując nabycia granulatu srebra od ww. spółek nie działał w dobrej wierze, gdyż w sprawie występowały okoliczności towarzyszące tym transakcją, na podstawie których skarżący powinien był sobie zdawać sprawę z tego, że uczestniczy w transakcjach stanowiących oszustwa podatkowego. W związku z tym organ podatkowy orzekł, że na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 ze zm.) powoływanej dalej jako ustawa o VAT skarżącemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez wymienione podmioty.

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty
ikona zobacz najnowsze Dokumenty podobne