Wyrok NSA z dnia 15 marca 2023 r., sygn. III FSK 1790/21
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 394/19 w sprawie ze skargi M.R. na decyzję Ministra Finansów z dnia 3 stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody L. z dnia 12 października 2018 r. znak: [...].
Uzasadnienie
Wyrokiem z 4 września 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 394/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę M.R. (dalej: Skarżąca) na decyzję Ministra Finansów (dalej: Minister) z 3 stycznia 2019 r. w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej w całości lub w części.
Z przedstawionego przez WSA w Warszawie stanu sprawy wynika, że Skarżąca zwróciła się do Wojewody L. (dalej: Wojewoda) o umorzenie opłaty legalizacyjnej z tytułu samowolnej rozbudowy i przebudowy budynku mieszkalnego, bez wymaganego przepisami pozwolenia na budowę, wskazując na trudną sytuację majątkową i zdrowotną. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, decyzją z 12 października 2018 r., Wojewoda odmówił umorzenia w całości oraz w części opłaty legalizacyjnej.
Po rozpatrzeniu odwołania Minister decyzją z 3 stycznia 2019 r., utrzymał w mocy decyzję Wojewody. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wskazał, że w toku postępowania odwoławczego ustalił, iż Skarżąca (l. 63) prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z ojcem S.R. (l. 92). Skarżąca jest osobą niepracującą i utrzymuje się z renty rolniczej w wysokości około 960,00 zł. Skarżąca jest po przebytej chorobie nowotworowej, po dwóch poważnych operacjach oraz złamaniu ręki. Skarżąca leczyła się na rwę kulszową (lata 2017-2018), złamanie nasady dalszej kości promieniowej (2016 r.) i półpasiec (2018 r.). Pomimo oświadczenia o przebytej chorobie nowotworowej, Skarżąca nie przedstawiła żadnych dokumentów potwierdzających jej leczenie. Brak również jest informacji na temat tego jak długo i kiedy chorowała. Według oświadczenia Skarżącej jej ojciec jest osobą schorowaną, niedołężną, wymagającą stałej opieki. Skarżąca jest właścicielką budynku mieszkalnego oraz budynków gospodarczych. Wszystkie te budynki są pokryte eternitem i wymagają remontu. Ponadto Skarżąca jest właścicielką gruntów rolnych o powierzchni 22,11887 ha oraz lasów o powierzchni 1,13 ha. Grunty te znajdują się w dzierżawie na okres 10 lat za świadczenie rentowe do 23 kwietnia 2024 r. Skarżąca posiada 8 sztuk bydła, jest także właścicielką ciągnika rolniczego marki U. [...] rok produkcji [...] oraz samochodu osobowego marki O. [...] rok produkcji [...]. Ponadto zarejestrowane są nią następujące pojazdy: samochód ciężarowy marki F. [...], rok produkcji [...] oraz ciągnik rolniczy marki Z. [...], rok produkcji [...] (współwłasność). Skarżąca ma rachunek bankowy i saldo tego rachunku wynosiło na 30 czerwca 2018 r. 1.916,68 zł. Skarżąca określiła wydatki miesięczne z tytułu utrzymania gospodarstwa domowego (typu prąd, gaz, śmieci) na około 2 000,00 zł. W związku z faktem, że nie dysponuje taką kwotą miesięcznie zmuszona jest korzystać z pomocy rodziny. Skarżąca nie wskazała wysokości dochodu jej ojca stwierdzając jedynie, że przeznaczone są na jego osobiste wydatki. Minister zaznaczył, że pomimo dwukrotnego wezwania Skarżącej do uzupełnienia materiału dowodowego nie zostały złożone żądane dokumenty, na podstawie których Wojewoda mógłby dokonać szczegółowej i obiektywnej analizy jej sytuacji finansowej i materialnej. Tym samym w rozpatrywanej sprawie brak było dokumentów mających przymiot wiarygodności, na których organy rozpatrujące sprawę mogłyby się oprzeć i które umożliwiłyby podjęcie obiektywnej decyzji w sprawie udzielenia ulg w spłacie należności Skarbu Państwa. W konsekwencji sytuacja finansowa Skarżącej w 2018 r. jest nieudokumentowana i organy administracji nie posiadają żadnych informacji i danych ją obrazujących. Organy administracji nie były w stanie stwierdzić, czy Skarżąca nie ma realnych możliwości finansowych do uregulowania nałożonej opłaty legalizacyjnej. Brak możliwości dokonania takich ustaleń powoduje niemożność stwierdzenia istnienia ważnego interesu podatnika uzasadniającego przyznanie ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej. Analiza dostępnej dokumentacji obrazującej sytuację finansową Skarżącej prowadzi do wniosku, że w związku z nałożeniem opłaty legalizacyjnej, znalazła się ona w trudnej sytuacji, na co wskazuje złożony wniosek. Niewątpliwie podeszły wiek ojca znajdującego się pod opieką zobowiązanej komplikuje jej sytuację. Minister zwrócił jednak uwagę, że w gospodarstwie domowym Skarżącej nikt nie pozostaje bez źródła dochodu. Powyższy fakt, w kontekście deklarowanego poziomu wydatków gospodarstwa domowego Skarżącej, sprawia że ogólna sytuacja jej gospodarstwa domowego nie może być w chwili obecnej oceniana jako bardzo trudna. Sygnalizowane problemy mają charakter wyłącznie czasowy, a nawet częściowe umorzenie należności publicznoprawnej jest ulgą o charakterze definitywnym. Naruszając prawo Skarżąca musiała liczyć się z ryzykiem poniesienia określonych konsekwencji prawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
