Wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2024 r., sygn. III OSK 6955/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Piotr Korzeniowski sędzia del. WSA Beata Jezielska Protokolant: asystent sędziego Adam Płusa po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 lipca 2021 r., sygn. akt II SA/Sz 128/21 w sprawie ze skargi M.M. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie w przedmiocie naliczenia i wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia15 lipca 2021 r. (sygn. akt II SA/Sz 128/21) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności w części dotyczącej naliczenia M.M. (dalej: skarżący) i wypłat ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy za okres do dnia 6 listopada 2018 r. w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł organ zaskarżając ten wyrok w całości, a na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) dalej jako P.p.s.a., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. w zw. z art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161 ze zm.) dalej jako ustawa o Policji, w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1610) dalej jako ustawa nowelizująca, poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż w stanie prawnym na dzień dokonania zaskarżonej czynności organ nie mógł na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji zastosować przepisu powszechnie obowiązującego prawa, winien natomiast w granicach własnych kompetencji uznać brak domniemania konstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji, a zatem, iż miał uprawnienia do pomięcia normy ustawowej, podczas gdy organy mają obowiązek swoje działania opierać się na zasadzie legalizmu, muszą stosować przepisy powszechnie obowiązującego prawa, a w świetle istniejących przepisów na dzień dokonania określonej czynności winny stosować przepisy ustawy nowelizującej dotyczących wsparcia służb mundurowych w świetle domniemania jej konstytucyjności;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
