Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. III OSK 954/22
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) Sędzia del. NSA Grzegorz Jankowski po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 2003/21 w sprawie ze skargi R.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 marca 2021 r., nr 242/kadr/21 w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 grudnia 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 2003/21, po rozpoznaniu sprawy ze skargi R.S., uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 marca 2021 r., nr 242/kadr/21 w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Wnioskiem z dnia 24 maja 2017 r., R.S., wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r. poz. 132, ze zm., dalej "ustawa").
Decyzją z dnia 12 lipca 2018 r., nr 491/kadr/18, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, odmówił, na podstawie art. 8a ustawy, wyłączenia stosowania wobec wnioskodawcy art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy. Następnie decyzją z dnia 3 grudnia 2018 r., nr 1241/kadr/18 Minister, utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia 12 lipca 2018 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 maja 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 368/19, uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 grudnia 2018 r. oraz decyzję ją poprzedzającą z dnia 12 lipca 2018 r., a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 listopada 2020 r., sygn. akt I OSK 2172/19 oddalił skargę kasacyjną organu. W motywach rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdził, że wykładnia "krótkotrwałości służby przed dniem 31 lipca 1990 r." w rozumieniu art. 8a ust. 1 pkt 1 ustawy, dokonana przez Sąd pierwszej instancji, jest prawidłowa. Nadto stwierdził, że Sąd pierwszej instancji, dokonując wykładni art. 8a ust. 1 pkt 2 ustawy zasadnie przyjął, że ustawodawca nie wymaga, aby rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po dniu 12 września rozumieć wyłącznie jako przypadek pełnienia służby z narażeniem życia i zdrowia. Nadto podniósł, że wbrew twierdzeniu organu, ustawodawca nie wskazał trzech odrębnych przesłanek określających treść normy materialnoprawnej podlegającej zastosowaniu, lecz jedną przesłankę "szczególnie uzasadnionych przypadków", którą należy rozważać z uwzględnieniem kryteriów krótkotrwałej służby przed dniem 31 lipca 1990 r. oraz rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia. Przy czym kryteria te pełnią jedynie pomocniczą rolę w ustaleniu, czy w danej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek. Jednocześnie wskazał, iż sam brak spełnienia któregoś z tych pomocniczych kryteriów określonych w pkt 1 i 2 art. 8a ust. 1 ustawy automatycznie nie wyłącza spełnienia przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków", lecz wymaga zbadania, czy służba określonej osoby, mimo że nie była "krótkotrwałą służbą przed dniem 31 lipca 1990 r.", bądź nie charakteryzowała się "rzetelnym wykonywaniem zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia", była służbą charakteryzującą się bezpośrednim zaangażowaniem w realizację zadań i funkcji państwa totalitarnego, czy też nie miała takiego charakteru, tj. była działalnością ograniczającą się do zwykłych, standardowych czynności i działań jakie były wówczas podejmowane w ramach służby publicznej, tj. służby na rzecz państwa jako takiego, a tym samym nie ma konotacji negatywnych. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził również, że nie ma podstaw do kwestionowania wyrażonych przez Sąd pierwszej instancji wskazań co do dalszego postępowania będących następstwem dokonanych przez ten Sąd i niezakwestionowanych skutecznie przez organ skarżący kasacyjnie ocen prawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
