Wyrok NSA z dnia 26 maja 2022 r., sygn. III OSK 1341/21
Służba celna
Dnia 26 maja 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Rafał Stasikowski sędzia del. NSA Grzegorz Jankowski po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1299/18 w sprawie ze skargi A.D. na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 lutego 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1299/18, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A.D. na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania, oddalił skargę.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła A.D. Zaskarżając wyrok w całości, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej w skrócie "p.p.s.a.") zarzuciła naruszenie:
1) art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a., poprzez jego niezastosowanie i bezzasadne zastosowanie art. 151 p.p.s.a. oraz sporządzenie nieprawidłowego uzasadnienia w sprawie, naruszającego art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz niedostrzeżenie naruszenia przez organy administracyjne nieprawidłowego zastosowania art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej w skrócie "k.p.a.") oraz wadliwego niezastosowania art. 104 § 1 k.p.a., a przejawiającego się w uznaniu, że postępowanie administracyjne nie może się toczyć, podczas gdy istniały podstawy do wydania decyzji w sprawie;
2) art. 170 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm., dalej w skrócie "p.w.k.a.s.") w zw. z odpowiednio stosowanym art. 276 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1947 ze zm., dalej w skrócie "u.k.a.s.") w zw. art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, poprzez ich nieprawidłową wykładnię, przejawiającą się w przyjęciu, że w przypadku przyjęcia przez funkcjonariusza KAS propozycji nie ma podstaw prawnych do wydania decyzji o wygaśnięciu stosunku służbowego, gdy prawidłowa wykładnia w/w przepisów winna doprowadzić do wniosku, że taka podstawa prawna z tych przepisów wynika.
Wskazując na powyższe zarzuty, skarżąca kasacyjnie wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego. Ponadto oświadczyła, że wnosi o wyznaczenie rozprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
