Wyrok NSA z dnia 15 lipca 2022 r., sygn. III OSK 4314/21
1. Szczególne okoliczności, o jakich mowa w art. 83 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach FUS (Dz.U. z 2019 r., poz. 39 ze zm.), odnoszą się wyłącznie do sytuacji ubezpieczonego, po którym przysługuje świadczenie, a nie do sytuacji w jakiej pozostaje wnioskodawca.
2. Przesłanki wymienione w art. 83 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach FUS (Dz.U. z 2019 r., poz. 39 ze zm.) wyznaczają zakres koniecznych ustaleń w sprawie o przyznanie świadczenia.
Teza urzędowa
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej małoletnich D.M. i K.M. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego A.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 2509/19 w sprawie ze skargi małoletnich D.M. i K.M. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego A.M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 września 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 2509/19 oddalił skargę małoletnich D.M. i K.M. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego A.M. (dalej: skarżący) na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli skarżący, zaskarżając go w całości zarzucili Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego, tj.
1) art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w niniejszej sprawie brak jest szczególnych okoliczności usprawiedliwiających nienabycie renty w trybie zwykłym oraz błędnym przyjęciu, że małoletni posiadają niezbędne środki utrzymania, w konsekwencji prowadzące do odmowy przyznania małoletnim świadczenia, podczas gdy przyznanie prawa do świadczenia w drodze wyjątku nie jest bezpośrednio uzależnione od stażu ubezpieczeniowego, czy długości przerwy jaka zaistniała między ustaniem zatrudnienia a powstaniem niezdolności do pracy, podczas gdy w sprawie zaszły przesłanki co najmniej umniejszające wypracowanie wymaganego stażu ze strony ojca małoletnich, takie jak pogorszenie się stanu jego zdrowia (kręgosłup, kręgozmyk), poparte także kilkoma orzeczeniami o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim i umiarkowanym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
