Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2022 r., sygn. II GSK 389/22
Ubezpieczenie społeczne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1694/21 w sprawie ze skargi U. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 19 marca 2021 r., nr 63/15/2021/Ub w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz U. w O. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 18 października 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1694/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej zwany "WSA" lub "Sądem pierwszej instancji") uchylił zaskarżoną decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej zwany też "Prezesem NFZ" lub "organem") z 19 marca 2021 r., nr 63/15/2021/Ub w przedmiocie ubezpieczenia zdrowotnego R. S. oraz umorzył postępowanie administracyjne.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył organ zaskarżając ten wyrok w całości i wnosząc o jego uchylenie oraz przekazanie sprawy WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania i zasądzenie na rzecz organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Na podstawie art. 176 § 2 ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; dalej zwanej "p.p.s.a."), zrzekł się przeprowadzenia rozprawy.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:
Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a.,
1) Naruszenie art. 734 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740; dalej zwanej "k.c.") w zw. z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 1398 ze zm.; zwaną dalej "ustawą o świadczeniach"), poprzez niewłaściwe zastosowanie tj. niezastosowanie art. 734 § 1 k.c. w sytuacji, gdy czynności mające być wykonane z tytułu zawartej umowy, a polegające na sporządzeniu opinii/recenzji w sprawie nadania bądź odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego i udział w posiedzeniu komisji habilitacyjnej (członek komisji, funkcja przewodniczącego) stanowiły umowę zlecenia, podczas gdy Sąd niewłaściwe uznał, że była to umowa o dzieło, której cechą jest swoboda i samodzielność w wykonaniu dzieła, których w tym przypadku nie było. Sąd nie wziął pod uwagę okresu wykonywania czynności, co wskazuje, że czynności te nie były ukierunkowane na przyniesienie konkretnego, indywidualnego, samodzielnego rezultatu materialnego, ale czynności musiały zostać ściśle dostosowane, co do czasu wykonywania, do procesu nadania bądź nie nadania stopnia naukowego i były wykonywane pod nadzorem płatnika oraz stanowiły wyłącznie jeden z elementów tego procesu habilitacyjnego;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
