Wyrok NSA z dnia 30 lipca 2021 r., sygn. III OSK 1667/21
W postępowaniu o przyznanie świadczenia w drodze wyjątku to podmiot wnoszący o jego wszczęcie powinien wskazać wszelkie okoliczności wiążące się z dochodzonym świadczeniem (art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej).
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 marca 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1630/18 w sprawie ze skargi R.O. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...]lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 marca 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 1630/18, oddalił skargę R.O. (dalej: skarżący) na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...]lipca 2018 r. nr [...]w przedmiocie odmowy przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...]lipca 2018 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...]maja 2018 r. nr [...]o odmowie przyznania skarżącemu renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu organ przytoczył treść art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazał, że przyznanie świadczenia w drodze wyjątku wymaga spełnienia wszystkich warunków określonych w art. 83 ust. 1 ustawy, a niespełnienie nawet jednego z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
Prezes ZUS stwierdził, że po ponownym rozpatrzeniu sprawy nadal nie stwierdzono istnienia przesłanki szczególnych okoliczności, na skutek których wnioskodawca nie nabył uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym. Organ podał, że wnioskodawca nie wykazał, aby niespełnienie warunków do świadczenia w trybie zwykłym spowodowane było okolicznościami, na które nie miał wpływu. Wnioskodawca w wieku 56 lat stał się całkowicie niezdolny do pracy. Na przestrzeni 58 lat życia udokumentował 22 lata, 7 miesięcy, 29 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W 10-leciu przed dniem zgłoszenia wniosku o świadczenie w trybie zwykłym, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania świadczenia na zasadach ogólnych - wnioskodawca udowodnił 2 lata, 2 miesiące, 27 dni tych okresów. Organ wskazał, że w okresach od 1 lipca 1996 r. do 7 stycznia 1998 r. i od 18 sierpnia 2000 r. do 20 listopada 2013 r. wystąpiły przerwy w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
