Wyrok NSA z dnia 12 marca 2020 r., sygn. II OSK 210/19
Dla zastosowania art. 35 ustawy o ewidencji ludności ocena, czy opuszczenie lokalu ma charakter trwały, nie może być oparta na dosłownym rozumieniu trwałości jako stanu, który nie ulega zmianie i być pojmowane jako opuszczenie lokalu "na zawsze". Wystarczające jest, jeżeli okres ten jest dostatecznie długi, gdyż w przeciwnym razie nie byłoby możliwe wymeldowania osoby, która de facto w lokalu od lat nie przebywa albo przyjeżdża do niego jedynie okazjonalnie.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie: sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.) sędzia del. NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 września 2018 r. sygn. akt IV SA/Po 345/18 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 5 września 2018 r., sygn. akt IV SA/Po 345/18 oddalił skargę J. W. (dalej określanego jako skarżący) na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] lutego 2018 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach stanu faktycznego i prawnego sprawy:
Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r., działając na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz.U. z 2017 r. poz. 657, ze zm., obecnie Dz.U. z 2019 r. poz. 1397, ze zm.; dalej zwanej ustawą) orzekł o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego przy ul. [...] w [...].
Wojewoda Wielkopolski nie uwzględnił odwołania skarżącego i wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] lutego 2018 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy nawiązał do art. 35 ustawy i stwierdził, że skarżący od wielu lat nie mieszka w spornym lokalu, a opuszczenie przez niego lokalu miało charakter trwały i dobrowolny. W ocenie organu, skarżący spełnił zatem fizyczną przesłankę opuszczenia lokalu. Przy czym, mając na uwadze zebrany materiał dowodowy, za niewiarygodne uznał twierdzenia skarżącego, że nie wyprowadził się ze spornego lokalu. Organ skonstatował, że w niniejszej sprawie nastąpiło świadome, dobrowolne i trwałe opuszczenie przez skarżącego dotychczasowego miejsca pobytu stałego w rozumieniu art. 35 ustawy, a pozostawienie zameldowania stanowiłoby w takiej sytuacji jedynie fikcję meldunkową.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
