Wyrok NSA z dnia 26 maja 2020 r., sygn. I OSK 1661/19
Pomoc społeczna
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia del. WSA Jolanta Górska po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 1202/18 w sprawie ze skarg A. N. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w formie zasiłku okresowego, z dnia [...] września 2018 r. nr [...] i z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w formie zasiłku specjalnego uchyla punkt pierwszy zaskarżonego wyroku i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 13 marca 2019 r., sygn. akt III SA/Kr 1202/18, oddalił skargi A. N. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z [...] września 2018 r.: nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w formie zasiłku okresowego; nr [...] i nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w formie zasiłku specjalnego (pkt 1) oraz przyznał od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz pełnomocnika skarżącej tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 720 złotych podwyższoną o podatek od towarów i usług przewidziany dla tego rodzaju czynności (pkt 2).
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzjami z [...] czerwca 2018 r. o nr.: [...]; [...]; [...], na podstawie art. 104, 107, kpa oraz art. 2, 3 ust. 3 i 4, art. 4, 8, 11, 14, 17 ust. 2 pkt 1, art. 36 pkt 1 lit. c, art. 41 pkt 1, art. 102, 104, 106, 109 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r., poz. 1769 ze zm.; dalej jako: "u.p.s.") i § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 14 lipca 2015 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1058; dalej jako: "rozporządzenie"), Prezydent Miasta K. odmówił przyznania skarżącej świadczeń w formie: zasiłku okresowego oraz zasiłków celowych specjalnych na zakup żywności i na dofinansowanie do zakupionych środków opatrunkowych. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z synem. W miesiącu maju utrzymywała się z zasiłku rodzinnego na syna w kwocie 124 zł, alimentów na syna w kwocie 800 zł, alimentów na siebie w kwocie 400 zł oraz zadośćuczynienia w sprawie karnej od byłego męża na rzecz syna w kwocie 1000 zł. Ponadto dochód strony należało pomniejszyć o alimenty na syna w wysokości 300 zł, które wpłacone zostały byłemu mężowi. Tym samym dochód rodziny w maju 2018 r. wyniósł 2024 zł. Organ wskazał, że kryterium dochodowe w przypadku rodziny skarżącej wynosi 1028 zł, a ponieważ dochód skarżącej przekroczył kryterium dochodowe, brak było podstaw do przyznania zasiłków celowych i zasiłku okresowego. Organ podał również, że strona znajduje się w wieku aktywności zawodowej, nie jest zarejestrowana w Grodzkim Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna i jak sama podaje w dalszym ciągu jest niezdolna do pracy, co zostało potwierdzone kolejnym zaświadczeniem lekarskim. Ponadto, skarżąca nie odwiesiła postępowania w sprawie ustalenia stopnia niepełnosprawności, które zostało zawieszone w kwietniu 2017 r., co tłumaczyła koniecznością wykonania kolejnych badań oraz możliwością zawieszenia postępowania na okres 3 lat. W prowadzonych postępowaniach strona odmówiła podpisania zobowiązania w sprawie odwieszenia postępowania. W ocenie organu całkowita niezdolność do pracy oznacza całkowitą niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych albo zaliczenie do I lub II grupy inwalidów lub legitymowanie się znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zatem jeżeli strona uważa się za osobę niezdolną do pracy, powinna poprzeć swoje stanowisko stosownym orzeczeniem określającym stopnień niepełnosprawności. W przeciwnym przypadku w świetle u.p.s. jest ona osobą zdolną do pracy, a tym samym zdolną do zarejestrowania się w GUP jako osoba bezrobotna. Skarżąca była wielokrotnie informowana o konieczności współpracy w rozwiązywaniu trudnej sytuacji, a także o konsekwencjach niewywiązywania się z zobowiązań. Pomimo tego nie podjęła kroków w celu poprawy swojej sytuacji.
Odwołanie od powyższych decyzji złożyła skarżąca wskazując, że w maju 2018 r. kryterium dochodowe nie zostało przekroczone, a nawiązka w formie pieniężnej przyznana jej synowi wyrokiem sądu karnego nie stanowi dochodu, nie podlega opodatkowaniu i nie powinna być traktowana jako dochód osoby fizycznej. Ponadto zaznaczyła, że zaświadczenie o niezdolności do pracy do końca 2017 r. było respektowane przez organ I instancji przy przyznawaniu świadczeń, zaś posiadanie niezdolności do pracy powoduje, że odwołująca nie może zarejestrować się w Grodzkim Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
