Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2020 r., sygn. I OSK 2742/19
Pomoc społeczna
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 czerwca 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 133/19 w sprawie ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 5 czerwca 2019 r., III SA/Kr 133/19, oddalił skargę K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z [...] grudnia 2018 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy M. z [...] października 2018 r. nr [...] o przyznaniu K. C. zasiłku celowego w wysokości 125.000 zł na dofinansowanie zakupu lokalu mieszkalnego albo budynku mieszkalnego w związku ze zniszczeniami w powodzi 2010 r. budynku mieszkalnego oznaczonego numerem [...] w G. oraz zobowiązaniu skarżącego do rozliczenia udzielonej pomocy przez przedstawienie dokumentów potwierdzających jej wydatkowanie zgodnie z przeznaczeniem (zakup lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego) w terminie 6 miesięcy od wypłaty świadczenia.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że zgodnie z poczynionymi ustaleniami, skarżący jest właścicielem starego, drewnianego, niepodpiwniczonego budynku w G., który był wielokrotnie podtopiony, w tym w wyniku ulewnych deszczy w maju i lipcu 2010 r. Jest to jednorodzinny budynek mający ponad sto pięćdziesiąt lat, o konstrukcji drewnianej, posadowiony na fundamentach kamiennych. Budynek znajduje się na terenie zalewowym w pobliżu dwóch rzek, których stan podczas ulewnych deszczy podnosi się i powoduje podtopienia nieruchomości. W wyniku powodzi mającej miejsce w maju 2010 r. wody z okolicznych potoków spowodowały następujące straty: podmyte podłogi domu o powierzchni ok. 66 m2, podmyta stodoła z podpiwniczeniem, garaż, drewutnia i szopa obok domu. Zalaniu uległy: maszyna stolarska, silnik elektryczny, piec akumulacyjny, płyty kartonowe gipsowe w ilości 4 sztuk. Niezbędna okazała się ewakuacja mieszkańców z domu przez Straż Pożarną. Jak wynika z ekspertyzy sporządzonej 26 października 2010 r. na potrzeby Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowalnego w M. (dalej jako: "PINB") budynek będący własnością skarżącego nie nadaje się do użytkowania, gdyż nie spełnia podstawowych zasad i norm budowlanych. W stosunku do przedmiotowego budynku decyzją z [...] listopada 2011 r., nr [...], PINB wydał nakaz rozbiórki. Skarżącemu z tytułu poniesionych w wyniku powodzi strat udzielono już pomocy finansowej w kwotach 2 000 zł (decyzja z [...] czerwca 2010 r.), 500 zł (decyzja z [...] sierpnia 2010 r.) oraz 300 zł na ekspertyzę (decyzja z [...] października 2012 r.). W trakcie postępowania na podstawie postanowienia z [...] sierpnia 2015 r. powołany został biegły inż. T. S., który w przedłożonej opinii wskazał, że powodzie z 2010 r. przyczyniły się do powstałych pęknięć i zarysowań ścian budynku oraz, że budynek nie nadaje się do zamieszkania, a jedynie do rozbiórki. PINB potwierdził w 2016 r., że nakaz rozbiórki wynika ze złego stanu technicznego budynku. Nieruchomość nie była ubezpieczona. Z opinii biegłej J. K. z 22 kwietnia 2016 r. wynika, że wartość odtworzeniowa budynku wynosiła kwotę 60.670,00 zł (919 zł za m2 budynku). Ponadto ustalono, że na terenie powiatu m. przeciętny koszt nabycia budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej 60 - 70 m2 oraz od 35 - 45 m2 wynosi od 140 000 zł do 160 000 zł oraz od 125 000 zł do 145 000 zł. Wobec powyższego organ I instancji przyjął, że przyznana skarżącemu kwota 125 000 zł jest adekwatna do potrzeb związanych z zakupem mieszkania, wskazując przy tym, że skarżący dysponuje majątkiem w postaci działki budowlanej o powierzchni 34 arów w miejscu niezalewowym na terenie G., czyli dysponuje zasobem, który może spieniężyć. Organy pomocy społecznej, uzasadniając wysokość kwoty przyznanego zasiłku celowego, wskazały na fakt, że skarżący posiada działkę o szacowanej wartości 242.000,00 zł.
Sąd I instancji podkreślił, że zasiłek celowy z art. 40 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1508 ze zm.; dalej jako: "u.p.s.") nie może być traktowany jako forma odszkodowania za straty powstałe w wyniku klęski żywiołowej, lecz jest świadczeniem przyznawanym osobom, których zdarzenie losowe pozbawiło zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, takich jak mieszkanie. Sformułowany w art. 2 ust. 1 u.p.s. cel, jakiemu mają służyć świadczenia z pomocy społecznej, wskazuje, że ich podstawową rolą jest doprowadzenie do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej osoby lub rodziny, której zmiana stała się niemożliwa przy założeniu samodzielnego działania tych osób. Skoro świadczenia z pomocy społecznej mają służyć przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej, to ich udzielanie nie jest możliwe, gdy w wyniku samodzielnych starań tej osoby nastąpi poprawa jej sytuacji życiowej. Nie jest rolą pomocy społecznej rekompensowanie ze środków budżetowych państwa wszelkich strat poniesionych przez wnioskodawcę w wyniku powodzi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
