Wyrok NSA z dnia 30 września 2020 r., sygn. II GSK 439/18
Kara administracyjna; Transport
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Jacek Czaja (spr.) Protokolant Marta Woźniak po rozpoznaniu w dniu 30 września 2020 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 września 2017 r. sygn. akt III SA/Kr 1187/16 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [...] na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego [...] złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 15 września 2017 r., sygn. III SA/Kr 1187/16 oddalił skargę [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji przyjął następujące ustalenia.
Decyzją z [...] czerwca 2016r. znak nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego, po rozpoznaniu odwołania od decyzji Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...] lutego 2016 roku nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości [...] złotych, uchylił zaskarżoną decyzję w całości, i nałożył na [...] karę pieniężną w wysokości [...] złotych tytułem popełnienia naruszenia z lp. 1.1 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym i [...] złotych tytułem popełnienia naruszenia z lp. 2.10 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, ograniczając wysokość nałożonej kary do [...] złotych, zgodnie z art. 92a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym.
Jako podstawę swojego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23; dalej: k.p.a.), art. 4 pkt 11 i 22, art. 5 ust. 1, art. 5b ust. 1, art. 11 ust. 3, art. 18 ust. 4a, ust. 4b i ust. 5, art. 87 ust. 1, art. 92a ust. 1, 2 i 6 ustawy z dnia 6 września 2001 o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.; dalej: utd) oraz lp. 1.1, 2.9 i 2.10 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym.
Organ odwoławczy wskazał, iż dnia [...] grudnia 2015 roku w Krakowie przy ulicy [...] miała miejsce kontrola drogowa pojazdu marki [...] o nr rej. [...] przeprowadzona przez inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego. Pojazdem kierował [...]. Kierujący pojazdem nie okazał do kontroli żadnych dokumentów uprawniających go do wykonywania okazjonalnych przewozów osób. Podczas kontroli przesłuchano kierowcę [...] w charakterze świadka. Z jego zeznań wynikało, że przewóz osób rozpoczął z ulicy [...] w Krakowie, a zlecenie na wykonanie usługi otrzymał przez aplikację zainstalowaną na tablecie umieszczonym w pojeździe. Kierowca zeznał też, że pasażerowie mieli zostać zawiezieni na ulicę [...] pod hotel [...] i za usługę uiścili kwotę [...] zł, która wyświetliła się na ekranie tabletu. [...] oświadczył, że aplikacja obliczająca kwotę za usługę została wgrana przez przedsiębiorcę [...], w której kierowca nie jest zatrudniony, ale uiszcza na jej rzecz abonament za przekazywanie zleceń. Kierowca zeznał, że nie posiada żadnej licencji w zakresie przewozu osób, nadto w pojeździe brak jest taksometru i kasy fiskalnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
