Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2020 r., sygn. II FSK 2267/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Jan Grzęda (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Mirosław Surma, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3368/16 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności płatnika z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od stycznia do kwietnia 2013 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 18 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3368/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej "p.p.s.a"), oddalił skargę P. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 sierpnia 2016 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika i określenia wysokości należności z tytułu niepobranego podatku dochodowego od osób fizycznych za miesiące od stycznia do kwietnia 2013 roku.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku strona skarżąca wniosła o jego uchylenie oraz rozpoznanie skargi poprzez uchylenie zaskarżonej decyzji, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. pełnomocnik skarżącego podniósł zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy tj.:
a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 187 § 1 w zw. z art. 191 § 1 Ordynacji podatkowej przez oddalenie skargi w sytuacji, gdy zaskarżona decyzja narusza art. 187 § 1 w zw. z art. 191 § 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa") w związku z dowolną oceną materiału dowodowego i błędnym ustaleniem, że zawarcie umowy-porozumienia o przejęciu pracowników pomiędzy skarżącym a R. Sp. z o. o., a następnie spółką K. Sp. z o.o., nie miało na celu faktycznego przejęcia pracowników, i w konsekwencji błędne stwierdzenie, że na podstawie ww. umowy nie doszło do prawnie skutecznego przejścia zakładu pracy, o którym mowa w art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502 ze zm., dalej "Kodeks pracy");
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
