Wyrok NSA z dnia 27 listopada 2020 r., sygn. I FSK 256/18
Podatek od towarów i usług
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Danuta Oleś (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 października 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 655/17 w sprawie ze skargi M.N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 26 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2014 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 17 października 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 655/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M.N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 26 maja 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2014 r.
Z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia wynika, że Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko organów podatkowych, które zakwestionowały rzetelność dostawy oleju napędowego dokonanej na podstawie faktur VAT nr [...] oraz [...] wystawionych na rzecz M.N. (dalej: "skarżący"), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Usługi [...], przez firmę P.W. [...]. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikało wprawdzie, że podatnik kupował paliwo w firmie P.K., jednakże nie w ilościach, które wynikały z wystawionych przez nią faktur. Jednocześnie ustalono, że wyłączny dostawca paliwa J.M. nie był w stanie dokonać jednoczesnego transportu oleju napędowego przekraczającego 2.000 litrów, stąd na zasadzie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT") odmówiono podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze spornych faktur.
Uznając, że podatnik świadomie uczestniczył w przyjmowaniu nierzetelnych faktur VAT, Sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że w takiej sytuacji organy nie miały obowiązku badania tzw. dobrej wiary skarżącego. Niezależnie od powyższego ocenił, że nie można przypisać skarżącemu należytej staranności w kontaktach handlowych z kontrahentką. Skarżący bowiem nic nie wiedział o firmie P.K., rozliczał się gotówkowo, nie znał ani pochodzenia paliwa, ani jego parametrów fizyko-chemicznych, jednocześnie od swoich pracowników uzyskując informacje o gorszej jakości paliwa przywożonego busami. W opinii Sądu, podatnik w istocie nie wiedział i nawet nie zamierzał wnikać, kto jest rzeczywistym dostawcą paliwa, jego producentem i jaka jest jego jakość. Ograniczył się do przyjmowania faktur, w których jako wystawca figurowała firma P.K. oraz przyjmowania paliwa za gotówkowym rozliczeniem, w warunkach wskazujących na wprowadzanie do obrotu towaru niewiadomego pochodzenia, a więc nieodpowiadających realiom obrotu gospodarczego, pozostających poza jego ramami.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
