Wyrok NSA z dnia 22 września 2020 r., sygn. II FSK 1197/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA (del.) Piotr Przybysz, Protokolant Natalia Zawadka, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Po 918/17 w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 30 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Po 918/17, w którym oddalono skargę K. sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 29 maja 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego odo osób prawnych.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wywiodła skarżąca zarzucając naruszenie:
a) art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, ze zm.; dalej: o.p.) w zw. z art. 7 ust. 1, 2 i 5 oraz art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: u.p.d.o.p.) przez ich niezastosowanie; przy czym skarżąca uzasadniła ten zarzut między innymi tezą uchwały NSA z 6 listopada 2017 r., II FPS 3/17; zdaniem skarżącej termin przedawnienia zobowiązania podatkowego za 2009 r. upłynął 31 grudnia 2015 r.;
b) art. 59 § 1 pkt 9 w zw. z art. 70 § 1, w zw. z art. 70 § 6 pkt 1, w zw. z art. 70c o.p., w zw. z art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. przez ich błędne zastosowanie i przyjęcie, że spór dotyczący wysokości straty podatkowej jest tożsamy ze sporem o wysokość zobowiązania podatkowego, do którego zastosowanie znajdą przepisy o przedawnieniu zobowiązania podatkowego, w tym zawieszeniu biegu tego przedawnienia, podczas gdy strata podatkowa nie jest zobowiązaniem podatkowym, a tym bardziej spór o wysokość straty podatkowej za 2009 r. nie mógł i nie może być przedmiotem czynu zabronionego z art. 56 § 2 k.k.s.; zdaniem skarżącej, nie można skutecznie wszcząć i prowadzić postępowania karnego w sprawie związanej z niewykonaniem zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy nie jest sporne, że zobowiązanie w ogóle nie powstało (art. 56 § 2 k.k.s. wymaga narażenia podatku na uszczuplenie);
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
