Postanowienie NSA z dnia 22 marca 2019 r., sygn. I OSK 536/19
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T.G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2018 r. sygn. akt I SAB/Wa 147/18 w sprawie ze skargi T.G. na bezczynność Prezydenta W. postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 listopada 2018 r. sygn. akt I SAB/Wa 147/18 odrzucił skargę T.G. na bezczynność Prezydenta W..
W uzasadnieniu postanowienia podał, że T.G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę z dnia 17 kwietnia 2015 r. na bezczynność Prezydenta W.
W dniu 21 maja 2015 r. Zastępca Przewodniczącej Wydziału I wydała zarządzenie o rozdzieleniu, na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej w skrócie "P.p.s.a."), przedmiotowej skargi na 7 skarg, w tym na skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 3 lutego 2014 r., która została zarejestrowana pod sygnaturą akt I SAB/Wa 396/15.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. akt I SAB/Wa 396/15 oddalił w/w skargę, wskazując, że dotyczy nierozpoznania wniosku skarżącej z dnia 3 lutego 2014 r. o wydanie zaświadczenia o bezdomności w okresie od stycznia 2013 r. do grudnia 2013 r.
Na skutek wniesienia skargi kasacyjnej przez T.G., Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 lutego 2018 r. sygn. akt I OSK 860/16 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że po stronie Sądu pierwszej instancji zabrakło próby odpowiedniej weryfikacji przedmiotu skargi w tym zakresie, na który może wskazywać treść skargi w powiązaniu z podaniem z dnia 3 lutego 2014 r., oznaczonym [...]. Sąd poprzestał na prostym przyjęciu w ślad za organem (twierdzeniami wskazanymi w odpowiedzi na skargę), że skarga dotyczy niezałatwienia wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. o wydanie zaświadczenia o bezdomności w okresie od stycznia 2013 r. do grudnia 2013 r., co do którego organ miał rozstrzygnąć z zachowaniem terminów ustawowych. Zdaniem NSA zachodzi zatem poważna wątpliwość co do prawidłowości ustalenia przez Sąd pierwszej instancji przedmiotu sprawy, w której zapadło zaskarżone rozstrzygnięcie, gdyż przedmiotem tym nie było rozstrzygnięcie w przedmiocie wydania zaświadczenia, które zostało sformułowane w drugim wniosku z dnia 3 lutego 2014 r., oznaczonym [...]. Natomiast to, co jest rzeczywistym przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji powinien ustalić w postępowaniu wyjaśniającym, poprzedzającym rozpoznanie sprawy i jej rozstrzygnięcie. Wobec sygnalizowanego przez Naczelny Sąd Administracyjny braku komunikatywności i przejrzystości pism procesowych składanych w postępowaniu administracyjnym i sądowym, jak również wielości podań składanych do Prezydenta Miasta, Sąd pierwszej instancji powinien był zweryfikować - czy to wcześniej poprzez skierowanie odpowiedniego wezwania do samej skarżącej, czy następnie, po ustanowieniu dla niej pełnomocnika z urzędu - do pełnomocnika procesowego, co jest przedmiotem każdej z odrębnie rozpatrywanych skarg na bezczynność organu i stanowisko strony skarżącej odpowiednio odnieść do dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych. W konsekwencji NSA stwierdził, że Sąd pierwszej instancji będzie obowiązany jednoznacznie określić przedmiot zaskarżenia i treść żądania skargi oraz rozstrzygnąć, czy Prezydent Miasta pozostawał na dzień wniesienia skargi w bezczynności co do działań, których dotyczy skarga w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. [...]. W szczególności Sąd wyjaśni, czy przedmiotem żądania skargi jest w tej sprawie bezczynność w udostępnieniu kserokopii dokumentów wskazanych w punktach 1 i 2 tego wniosku oraz udzielenia innych informacji, jak to wynika ze stanowiska pełnomocnika skarżącej i jak należy takie żądanie zakwalifikować. W konsekwencji następnie odpowiednio oceni ustalony przedmiot skargi (i sprawy) z perspektywy art. 3 § 2 P.p.s.a. pod kątem podlegania kognicji sądu administracyjnego i rodzaju ewentualnego rozstrzygnięcia, jakie będzie adekwatne dla załatwienia sprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
