Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2019 r., sygn. II FSK 167/18
Podatek od nieruchomości
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prokuratora Prokuratury Regionalnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 236/17 w sprawie ze skargi Prokuratora Prokuratury Regionalnej w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 20 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za lata 2010-2014 oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 236/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, przy udziale C. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Spółka"), oddalił skargę Prokuratora Prokuratury Regionalnej w W. (dalej - "Prokurator") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej: "SKO") z dnia 20 czerwca 2016 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2010 - 2014. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z póżn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a."
Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że SKO ww. decyzją z dnia 20 czerwca 2016 r. uchyliło decyzję Wójta Gminy K. (dalej - "Wójt") z dnia 8 lutego 2016 r. określającą Spółce (poprzednio S. sp. z o.o. z siedzibą w W.) wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za lata 2010 - 2014 i umorzyło postępowanie w sprawie.
Na powyższą decyzję SKO skargę złożył Prokurator, w której zarzucił naruszenie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), poprzez uznanie za bezprzedmiotowe postępowania, pomimo że istniały podstawy do jego wszczęcia, gdyż istniały poważne wątpliwości co do prawidłowego samoobliczenia podatku w złożonych przez Spółkę korektach podatku, co sprawiało, iż konieczne stało się wydanie orzeczenia merytorycznego co do istoty sprawy. Prokurator zarzucił naruszenie art. 74 § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez przyjęcie, że złożone przez Spółkę korekty deklaracji za lata 2009 - 2014 nie budzą wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, co doprowadziło do uchylenia decyzji organu pierwszej instancji. Zebrane zaś dowody w postaci informacji o przekształceniach, zeznania świadka P. W., decyzje o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, o lokalizacji autostrady A., skorygowane deklaracje - budziły wątpliwości, co uzasadniało wszczęcie i prowadzenie postępowania podatkowego. Wskazał także na naruszenie art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej, poprzez zaniechanie zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, dowolną jego ocenę i przyjęcie niespójnych ustaleń faktycznych. Według Prokuratora, naruszony został także art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez brak wskazania, dlaczego organ podatkowy przyjął, że Spółka składając w latach 2009 - 2014 deklaracje podatkowe nie wiedziała, że nie jest właścicielem (posiadaczem samoistnym) spornych działek. Zarzucił naruszenie art. 59 § 1 pkt 1 w zw. z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez ich niezastosowanie w części dotyczącej przedawnionego zobowiązania. Wskazał także na naruszenie art. 2 ust. 1 i 2 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 2, art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l.", oraz art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej, przez błędną wykładnię, w wyniku której uznano, że sporne nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości przez to, że nie podjęto działań inwestycyjnych na tych gruntach. Zdaniem Prokuratora, prawidłowa wykładnia tych przepisów prowadzi do wniosku, że każdy grunt przedsiębiorcy, także rolny, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, chyba że nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, co ma miejsce wówczas gdy prowadzona jest tam działalność rolna. Zatem sporne nieruchomości przedsiębiorcy, które nie są wykorzystywane rolniczo, zawsze podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
