Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 2431/17
"Nieodpłatne świadczenie" ma na gruncie prawa podatkowego szersze znaczenie niż w prawie cywilnym, gdyż obejmuje ono wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podatnika, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA del. Agnieszka Krawczyk, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. sp. z o.o. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 1118/16 w sprawie ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 października 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. sp. z o.o. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 9 maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, sygn. akt I SA/Łd 1118/16, oddalił skargę R. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 października 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2010 r.
1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z 25 maja 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego L. określił Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. w kwocie 474.859,- zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że na podstawie umowy przejęcia długu z 1 lutego 2010r. zawartej pomiędzy T. Sp. z o.o. (wierzyciel), P. Sp. z o.o. (dłużnik) i R. Sp. z o.o. (przejmujący dług), strona przejęła dług wobec wierzyciela w kwocie 37.960.000,- zł za zgodą wierzyciela i dłużnika. Wierzyciel zwolnił dotychczasowego dłużnika z obowiązku zapłaty dług, jednocześnie powstało zobowiązanie dłużnika w kwocie 37.960.000,- zł w stosunku do przejmującego dług. Na dług w wysokości 37.960.000,- zł składały się kwoty wynikające z umowy pożyczki z 9 sierpnia 2007 r. zmienionej aneksem z 16 grudnia 2008 r. oraz kwoty wynikające pierwotnie z weksli przekształcone w zobowiązanie cywilnoprawne wynikające z umowy przejęcie długu. W dniu 26 kwietnia 2010 r. na podstawie umowy datio in solutum (przeniesienia udziałów w zamian za zwolnienie z długu dłużnika) P. Sp. z o.o. - dłużnik w stosunku do strony skarżącej - przeniósł na rzecz R. Sp. z o.o. 75.920 posiadanych udziałów w C. Sp. z o.o. o łącznej wartości 37.960.000,- zł w zamian za zwolnienie P. Sp. z o.o. z długu w tej samej kwocie. Spółka R. uzyskała udziały nie dokonując spłaty zadłużenia wierzycielowi - Spółce T. Zadłużenie w kwocie 37.960.000,- zł wobec T. zostało następnie przejęte umową przejęcia długu z 25 stycznia 2013 r. przez R. Limited z siedzibą na Giblartarze. Zadłużenie R. Sp. z o.o. jakie powstało w ten sposób wobec R. Limited zostało zwolnione kolejną umową datio in solutum zawartą w dniu 15 listopada 2013 r., w wyniku której spółka przeniosła na R. Limited posiadane udziały w C. o wartości 37.960.000,- zł. Główne zadłużenie w kwocie 37.960.000 zł zostało przejęte przez R. Limited natomiast wierzytelność obejmująca skapitalizowane odsetki od należności składających się na dług nie została rozliczona ze Spółką T., gdyż powyższa spółka w dniu 28 listopada 2014 r. przelała wierzytelność w tym zakresie w stosunku do R. Sp. z o.o. na rzecz R. S. w oparciu o umowę datio in solutum. W okresie, w jakim strona skarżąca była dłużnikiem Spółki T. wierzyciel nie zwracał się do spółki z wezwaniem o spłatę zobowiązania i nie podjął innych kroków w celu odzyskania swojej należności. Poza sporem było istnienie powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej zwana: "u.p.d.o.p.") pomiędzy R. Sp. z o.o. z siedzibą w L. reprezentowanej w 2010 r. przez M. K. - Prezesa Zarządu, a następującymi firmami: C. sp. z o.o. z siedzibą w L. reprezentowana była przez J. F. jako Prezesa Zarządu (w której wspólnikami są: R. Sp. z o.o., T. Sp. z o.o., R. Limited z siedzibą [...]; T. Sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowana była przez A. K. - Prezesa Zarządu, w której wspólnikami byli: C. sp. z o.o., R. sp. z o.o. i R. Limited z siedzibą [...]). Z kolei P. Sp. z o.o. z siedzibą w L. reprezentowana była przez J. F. jako Prezesa Zarządu (w której wspólnikiem był M. K. posiadający 100 % udziałów o łącznej wartości 50.000,00 zł). W wyniku zawartych umów R. . z o.o. weszła w posiadanie 75.920 udziałów w C. o łącznej wartości 37.960.000,- zł nie dysponując kapitałem do ich zakupu. Otrzymane udziały nie zostały wykorzystane do spłaty zadłużenia i należało zdaniem organu podatkowego przyjąć, że Spółka otrzymała w świetle art. 12 u.p.d.o.p. nieodpłatne świadczenie w postaci dysponowania środkami w wysokości wartości otrzymanych udziałów, które powinny być przeznaczone na spłatę zadłużenia wobec T. Sp. z o.o. Wartość tego nieodpłatnego świadczenia organ I instancji ustalił w wysokości odsetek ustawowych w odniesieniu do kwoty 21.954.000,- zł (należności z tytułu weksli i spłaty wierzytelności) oraz odsetek umownych w odniesieniu do kwoty 16.006.000,- zł wynikającej z umowy pożyczki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
