Wyrok NSA z dnia 17 lipca 2018 r., sygn. I OSK 1913/16
Administracyjne postępowanie; Policja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant st. asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1507/15 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1507/15, oddalił skargę M. S. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych.
Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy podał, iż postępowanie w sprawie wszczęto wnioskiem M. S. z dnia [...] stycznia 2015 r. o stwierdzenie nieważności rozkazów personalnych Komendanta [...] Policji z dnia [...] lutego 2014 r. i z dnia [...] maja 2014 r. Pierwszym z nich zawieszono funkcjonariusza w czynnościach służbowych od dnia [...] lutego 2014 r. do dnia [...] maja 2014 r., zaś drugim przedłużono okres zawieszenia do czasu zakończenia postępowania karnego. Przy czym w niniejszej sprawie orzekano w przedmiocie nieważności rozkazu z dnia [...] lutego 2014 r., gdyż co do rozkazu z dnia [...] maja 2014 r. wydano decyzje odmowne, od których skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (prawomocnym obecnie) wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1508/15, oddalił. Powodem zawieszenia było wydane w dniu [...] stycznia 2014 r. przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej [...] postanowienie o przedstawieniu policjantowi zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 228 § 3 K.k. Rozkazów tych strona nie zaskarżyła w trybie instancyjnym. W uzasadnieniu podania o stwierdzenie ich nieważności wskazano na wadę polegającą na przedwczesnym zawieszeniu, gdyż w tej dacie nie doszło jeszcze do wszczęcia postępowania karnego przeciwko funkcjonariuszowi. Mianowicie, mimo wydania w dniu [...] stycznia 2014 r. postanowienia o przedstawieniu zarzutu, dopiero w dniu [...] marca 2014 r. został mu on ogłoszony i doszło do przesłuchania policjanta w charakterze podejrzanego. Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] marca 2015 r. odmówił stwierdzenia nieważności rozkazu z dnia [...] lutego 2014 r., a zaskarżoną decyzją, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 2 K.p.a., art. 71 § 1 i art. 313 § 1 K.p.k., Minister Spraw Wewnętrznych utrzymał w mocy tę decyzję. Nie uwzględnił bowiem odwołania strony, zasadzającego się na błędnej interpretacji wskazanych wyżej przepisów. W jej uzasadnieniu organ odwoławczy wpierw przybliżył tryb postępowania nieważnościowego i omówił zagadnienie rażącego naruszenia prawa, a następnie wskazał na brzmienie art. 39 ust. 1 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), wedle którego policjanta zawiesza się w czynnościach służbowych w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. Wedle uzyskanej informacji z Prokuratury Rejonowej [...], w dniu [...] stycznia 2014 r. wydano postanowienie o przedstawieniu M. S. zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 228 § 3 K.k. Uzasadniało to przyjęcie spełnienia przesłanki wszczęcia postępowania karnego o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, obligujące do zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych. Zdaniem Ministra podejrzanym jest osoba, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów, zatem z tą chwilą następuje wszczęcie postępowania karnego przeciwko tej osobie. Promulgacja postanowienia jest obowiązkowa, lecz tylko wtedy, kiedy jest to możliwe i wówczas winno nastąpić to niezwłocznie. W jego ocenie skuteczność postanowienia nie jest jednak uzależniona od ogłoszenia zarzutów i przesłuchania podejrzanego. Ponadto te regulacje dotyczą ściśle postępowania karnego, przeto nie mają prostego przełożenia na postępowanie w materii zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych. Dlatego nie uznał twierdzeń strony za zasadne, jak też nie dostrzegł innych podstaw prowadzących do stwierdzenia nieważności przedmiotowego rozkazu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
