Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. II OSK 1118/16
Użyte w art. 61 ust. 1 pkt 5 u.p.z.p. sformułowanie "decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi" oznacza ocenę decyzji o warunkach zabudowy pod kątem niesprzeczności z jakąkolwiek normą systemu prawa, a także brak relacji wykluczania się, niedostateczną spójność z normami prawa.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak sędzia del. WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Protokolant asystent sędziego Małgorzata Mańkowska po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 1444/15 w sprawie ze skargi D. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 26 stycznia 2016 roku, sygn. II SA/Kr 1444/15, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2016 roku, oddalił skargę D. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] 2015 roku, nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:
Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] 2015 roku, nr [...], po rozpoznaniu wniosku D. R., odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego p.n.: "Budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem wbudowanym na działkach nr [...] oraz budowa zjazdu z działki nr [...]". W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż nie zostały spełnione łącznie warunki wymienione w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2015 roku, poz. 199 ze zm., dalej jako: "u.p.z.p."), tj. nie został spełniony warunek z pkt 5 tego przepisu w zakresie zgodności inwestycji z przepisami odrębnymi. W tym zakresie organ wskazał na przepis § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 roku w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze (Dz. U. nr 52, poz. 315, dalej jako: "rozporządzenie"), wskazując że odległość cmentarza od zabudowań mieszkalnych powinna wynosić, co najmniej 150 m, a może być zmniejszona do 50 m pod warunkiem, że teren w granicach od 50 do 150 m odległości od cmentarza posiada sieć wodociągową i wszystkie budynki korzystające z wody są do tej sieci podłączone. Stwierdzono, że ww. przepisy służące głównie ograniczeniu szkodliwego wpływu cmentarzy na otoczenie, mają zastosowanie zarówno w przypadku lokalizowania nowych cmentarzy, jak i w przypadku lokalizacji obiektów wokół cmentarzy już istniejących. W sprawie ustalono, że działki objęte wnioskiem znajdują się w odległości mniejszej niż 50 m od cmentarza, tak więc planowany budynek mieszkalny byłby usytuowany w strefie sanitarnej cmentarza, co jest niezgodne z powyższymi przepisami.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
