Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. I GSK 985/18
Środki unijne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Spółki A od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 1310/15 w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Zachodniopomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Szczecinie z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej z sankcjami oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 12 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1310/15, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę Spółki A na decyzję Dyrektora Zachodniopomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] września 2015 r. w przedmiocie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2013.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd podał, że przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego jest kwestia rozważenia prawidłowości rozstrzygnięcia Dyrektora Zachodniopomorskiego Regionalnego Oddziału ARiMR w Szczecinie utrzymującego w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w Nowogardzie o odmowie przyznania spółce płatności rolnośrodowiskowej na rok 2013 z sankcjami wieloletnimi. Istotę sporu natomiast stanowi odmienna ocena przez spółkę oraz organ okoliczności posiadania gruntów zgłoszonych do płatności rolnośrodowiskowej na 2013 rok.
W ocenie Sądu zasadniczą kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie jest ocena posiadania przez spółkę gruntów zgłoszonych do płatności. Posiadanie działek zgłoszonych przez rolnika do płatności jest warunkiem niezbędnym do przyznania płatności rolnośrodowiskowej. Posiadanie nie zostało zdefiniowane na gruncie przepisów regulujących kwestie płatności dla producentów rolnych. Za słuszne zatem Sąd uznał odwołanie się w tym miejscu do reguł wykładni systemowej zewnętrznej i poszukiwanie definicji pojęcia posiadanie na gruncie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, dalej: k.c.), który reguluje instytucję posiadania, stanowiąc w art. 336, że posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad rzeczą (posiadanie zależne). Stosownie zatem do uregulowania znajdującego się w kodeksie cywilnym posiadanie to stan faktyczny polegający na władaniu rzeczą. Kodeks cywilny rozróżnia dwie formy posiadania: samoistne - występuje, gdy właściciel i posiadacz, to ten sam podmiot, bądź gdy posiadacz wprawdzie nie jest właścicielem rzeczy, lecz włada nią tak jak właściciel, zależne - występuje, gdy posiadacz nie jest właścicielem rzeczy, ale włada nią na podstawie stosunku prawnego rzeczowego bądź zobowiązaniowego, jaki łączy go z właścicielem rzeczy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
