Wyrok NSA z dnia 18 maja 2018 r., sygn. I GSK 960/18
Finanse publiczne; Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant Monika Tutak-Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Województwa A od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 992/15 w sprawie ze skargi Województwa A na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłaty do budżetu państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Województwa A na rzecz Ministra Finansów 1000 (jeden tysiąc) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 3 marca 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 992/15, oddalił skargę Województwa [A.] na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania z tytułu wpłat do budżetu państwa z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla Województwa [A.] za kwiecień 2014 r.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. Minister Finansów (dalej: Minister lub organ) utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] sierpnia 2014 r. określającą wysokość zobowiązania Województwa [A.] (dalej: Województwo, skarżący) z tytułu wpłat z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw na 2014 r. - za kwiecień 2014 r. w wysokości 53.877.324,58 zł wraz z odsetkami. Jak wynika z uzasadnienia, pismami z dnia [...] października 2013 r. oraz [...] lutego 2014 r. organ poinformował Województwo o wysokości subwencji ogólnej na rok 2014 oraz wysokości wpłaty miesięcznej za kwiecień 2014 r. Województwo nie dokonało w terminie ww. wpłaty do budżetu państwa. W toku postępowania strona przedstawiła stanowisko w sprawie, składając dokumenty obrazujące sytuację finansową Województwa i podnosząc, że wpłata subwencji zagraża realizacji zadań publicznych strony. Odmawiając uwzględnienia wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister Finansów wyjaśnił, że strona została zobowiązana do dokonywania wpłat do budżetu państwa w 2014 r., gdyż wskaźnik dochodów podatkowych na 1 mieszkańca w Województwie za 2012 r. wynosił 295,46 zł, wobec wskaźnika dochodów podatkowych na 1 mieszkańca wszystkich województw wynoszącego 139,86 zł. Dochody podatkowe strony przekraczały więc znacznie progi dochodowe, określone w art. 31 ust. 1 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 513, ze zm., w skrócie: u.d.j.s.t. lub ustawa o dochodach j.s.t.). Minister podkreślił, że zobowiązanie strony powstało z mocy prawa i w 2014 r. wynosiło 646.527.895 zł. Zobowiązanie to nie mogło ulec zmianie w związku z podnoszoną przez stronę sytuacją finansową, gdyż takiej przesłanki nie przewiduje ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. Organ stwierdził ponadto, że w wypadku województw, które nie dokonują wpłat, organ jest zobowiązany do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania z tytułu wpłat wraz z odsetkami. W ocenie organu zmiany stanu prawnego w zakresie wpłat Województwa [A.] nie wprowadza również wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 marca 2014 r. sygn. akt K13/11. Wyrok ten nie dotyczy art. 35 ust. 2 u.d.j.s.t., który stanowił podstawę prawną wydania zaskarżonej decyzji. Organ przypomniał, że Trybunał Konstytucyjny (TK) w zakresie określonym w wyroku z 4 marca 2014 r. zakwestionował przepis art. 31 u.d.j.s.t., który wprawdzie określa sposób ustalania wysokości wpłat województw do budżetu państwa, ale nie stanowi podstawy prawnej do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Jednocześnie w pkt II wyroku z 4 marca 2014 r. TK odroczył utratę mocy obowiązującej przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją, co oznacza, że art. 31 i art. 25 u.d.j.s.t. nadal obowiązują. Organ podkreślił, że pogląd o konieczności stosowania w okresie odroczenia przepisów, które utraciły domniemanie konstytucyjności, jest utrwalony również w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, jak i w orzecznictwie NSA.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
