Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. II FSK 2851/18
Jedynie orzeczenie wydane na podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, kwalifikujące do określonego stopnia niepełnosprawności, pozwala na skorzystanie z ulg określonych w odrębnych przepisach, czyli między innymi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędziowie NSA Jerzy Płusa, WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 69/18 w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 13 listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 maja 2018r., sygn. akt I SA/Lu 69/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę R. B. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: Dyrektor lub organ odwoławczy) z dnia 13 listopada 2017r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015r.
Z przedstawionego przez WSA w Lublinie stanu sprawy wynika, że organ odwoławczy, powołując adekwatne do rozpatrywanej sprawy przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016r. poz. 2032, ze zm. - dalej: u.p.d.o.f. - w stanie prawnym obowiązującym w dacie powstanie zobowiązania podatkowego za 2015r.) wyjaśnił, iż podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Uważa się za nie między innymi wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Warunkiem skorzystania z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych w związku z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków: zakwalifikowanie do określonej grupy inwalidzkiej (I lub II), posiadanie samochodu osobowego oraz uprawdopodobnienie faktu korzystania z zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych. Nie kwestionując, że Skarżący jest współwłaścicielem samochodu osobowego Dyrektor wskazał, że nie zostały wypełnione pozostałe wymagane ustawą przesłanki skorzystania z ww. ulgi rehabilitacyjnej, w szczególności zaś nie zostały przedstawione dokumenty o zakwalifikowaniu Skarżącego do II grupy inwalidzkiej, na co się powoływał.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
