Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2018 r., sygn. II FSK 1989/16
Budynki koszarowe przeznaczone na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy nie są budynkami mieszkalnymi w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l. W budynku koszarowym nie ma lokali mieszkalnych mogących stanowić część budynku opodatkowywaną odrębną stawką podatku od nieruchomości. W budynku koszarowym w ogóle nie ma żadnych lokali w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nadających się do wyodrębnienia na zasadach określonych w ustawie o własności lokali.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Bk 1131/15 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 18 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) prostuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Bk 1131/15 w ten sposób, że w miejsce wyrazu "K." wpisać wyraz "K." .
Uzasadnienie
II FSK 1989/16
UZASADNIENIE
1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania administracyjnego.
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2016r., sygn. akt I SA/Bk 1131/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 18 sierpnia 2015r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013r.
2. Skarga do Sądu I instancji.
2.1. W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skarżący zarzucił naruszenie: art. 71 ust. 2 Prawa budowlanego poprzez nieprawidłowe przyjęcie, iż winno dojść do zgłoszenia właściwemu organowi zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego, podczas gdy skarżący wykorzystywał przedmiotowy budynek w ten sam sposób, co jego poprzednicy prawni, tj. na cele mieszkaniowe, a kwalifikacja w akcie notarialnych budynku jako "socjalno-bytowego" nie może przesądzać jego rzeczywistego wykorzystania; rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych; objaśnień szczegółowych nr 100: Budynki Mieszkalne (41.00.10.0) stanowiących załącznik do rozporządzenia poprzez błędne przyjęcie, że przedmiotowy budynek nie jest budynkiem mieszkalnym pomimo, iż zgodnie ze wskazanym załącznikiem, a także na podstawie ustaleń organów prowadzących niniejsze postępowanie ponad połowa powierzchni przedmiotowego budynku była i jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych; art. 5 ust. 1 u.p.o.l., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i błędne zakwalifikowanie budynku jak budynku niemieszkalnego, zamiast budynku mieszkalnego i ustalenie wysokości zobowiązania pieniężnego w podatku od nieruchomości za 2013r. w zawyżonej wysokości, bez wzięcia pod uwagę, że istotną cechą budynku, uzasadniającą zakwalifikowanie budynku do kategorii budynków mieszkalnych, jest posiadanie budynku w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych; art. 187 § 1 O.p., poprzez brak wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego i w konsekwencji przyjęcie, iż nastąpiła zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego, która to zmiana wymagała zgłoszenia właściwemu organowi, podczas gdy skarżący od dnia zakupu nieruchomości (działka nr [...] zabudowana budynkiem) w dniu 2 grudnia 2008r. korzystają z przedmiotowego budynku w ten sam sposób jak ich poprzednicy prawni. W szczególności skarżący nie wykonali żadnych zmian w strukturze budynku mających zdaniem organu "dostosować go do potrzeb mieszkalnych" co miało istotny wpływ na istotny wpływ na wynik sprawy w postaci uznania przez organ, iż sposób użytkowania budynku jest "socjalno-bytowy", a w konsekwencji naliczenie w tej kategorii podatku od nieruchomości; art. 121 § 1 O.p. poprzez brak rzetelnego dokonania własnych dociekań w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych w przedmiocie ustalenia przeznaczenia budynku i oparcie się jedynie na treści odpowiedzi z Agencji Mienia Wojskowego w O. z dnia 10 kwietnia 2014r., co do opisu przeznaczenia budynku w 1979r, bez dokonania ustaleń co do jego sposobu użytkowania w terminie późniejszym, z jednoczesnym podważeniem zasady zaufania strony do organów administracji państwowej, co miało istotny wpływ na postępowanie poprzez uznanie, iż sposób użytkowania budynku jest "socjalno-bytowy", a w konsekwencji naliczenie w tej kategorii podatku od nieruchomości.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
