Wyrok NSA z dnia 2 października 2018 r., sygn. II FSK 2753/16
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie: NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), WSA del. Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 2 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 80/16 w sprawie ze skargi R.J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 19 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2) zasądza od R.J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 19 469 (dziewiętnaście tysięcy czterysta sześćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sygnatura akt II FSK 2753/16
U z a s a d n i e n i e
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uwzględnił skargę R. J. i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2007 od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.
Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:
Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. decyzją z dnia 25.06.2012 r. ustalił na kwotę 1.013.651 zł zobowiązanie skarżącego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2007 od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Wskazał, że w roku podatkowym skarżący nabył dwie nieruchomości za łączną kwotę 1.330.365 zł oraz samochód osobowy marki BMW za kwotę 11.449,76 zł oraz poniósł koszty bieżącego utrzymania w kwocie 9.719,40 zł, nie wykazując żadnych przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku decyzją z dnia 19.11.2015 r. decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego utrzymał w mocy. Wskazał, że skarżący w latach 1998-2007 przebywał we Włoszech, niemniej nie udowodnił, że świadczył tam pracę i uzyskiwał dochody, które posłużyły do sfinansowania poniesionych w Polsce wydatków. Nie był też włoskim rezydentem podatkowym, bowiem okoliczności tej zaprzeczyła włoska administracja podatkowa, zarazem stwierdzając, że rezydentem włoskim była i jest żona skarżącego. O fakcie stworzenia przez skarżącego centrum życiowego we Włoszech nie przekonują też inne dowody, potwierdzające korzystanie ze znajdujących się tam obiektów rekreacyjnych oraz udzielenie we Włoszech sakramentów dzieciom skarżącego, bowiem skarżący przez cały czas zameldowany na pobyt stały był w Polsce. Za niewiarygodne uznano zeznania świadków, wskazujące na uzyskiwanie przez skarżącego znacznych dochodów we Włoszech z pracy w branży budowlanej i transferowanie ich następnie do Polski, jak również zawieranie przez skarżącego umów depozytu nieprawidłowego; niewiarygodne jest także twierdzenie skarżącego o niezapłaceniu ceny nabycia nieruchomości, gdyż przeczy temu treść aktu notarialnego. Poczynione przez skarżącego wydatki nie znalazły więc pokrycia w zasobach opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania, w tym w mieniu zgromadzonym w latach poprzednich.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
