Wyrok NSA z dnia 14 września 2018 r., sygn. II FSK 2690/16
Podatek od nieruchomości
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA (del.) Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1446/15 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 6 maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od nieruchomości za 2010 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 6 maja 2015 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z dnia 8 października 2014 r. nr [...], 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w S. kwotę 880 (słownie: osiemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
II FSK 2690/16
Uzasadnienie.
Wyrokiem z 9 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. Sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego w Słupsku z 6 maja 2015 roku w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od nieruchomości za 2010 rok.
Postanowieniem z 22 maja 2014 roku po rozpatrzeniu wniosku strony Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Słupsku wznowiło postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości podatku od nieruchomości za 2010 rok. Następnie decyzją z 8 października 2014 roku organ ten odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Wójta Gminy S. z 12 marca 2010 roku w sprawie określenia wysokości podatku od nieruchomości za 2010 rok. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że nie została spełniona przesłanka wznowienia postępowania określona w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Organ podatkowy wyjaśnił, że podstawą wymiaru podatków i świadczeń są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków i kwestionowana decyzja została wydana w oparciu o te dane. Strona natomiast uzasadniała wystąpienie przesłanki wznowienia postępowania określonej w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej okolicznością - którą podnosiła już w toku postępowania podatkowego - iż posiadane przez nią drogi wewnętrzne stanowiące własność Skarbu Państwa mają charakter publiczny, gdyż korzystają z nich okoliczni mieszkańcy. Organ podatkowy wskazał ponadto, że dane wynikające z atlasu samochodowego nie stanowią źródła prawa podatkowego a także, że podjęte między Agencją Nieruchomości Rolnych a Gminą rokowania w sprawie przejęcia opodatkowanych dróg przez gminę potwierdza, że drogi te w 2010 roku nie były drogami publicznymi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
