Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1519/16
Przykładem innego tytułu prawnego posiadania w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4) u.p.o.l. jest przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Uprawniona jest też teza, że ów "inny tytuł prawny" (uprawniający do samodzielnego korzystania z nieruchomości) pochodzić winien także od właściciela.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 879/15 w sprawie ze skargi A.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia 11 czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 stycznia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę sprawy ze skargi A.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 11 czerwca 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2011 r.
Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.
Postanowieniem z dnia 26 maja 2014 r. Prezydent Miasta B. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w przedmiocie określenia podatku od nieruchomości za lokal użytkowy o powierzchni 83 m2 położony w B. przy ul. [...] za okres od października 2010 r. do grudnia 2011 r.
Decyzją z dnia 11 grudnia 2014 r. Prezydent określił skarżącemu wysokość podatku od nieruchomości na rok 2011 w wysokości 1.702 zł. W uzasadnieniu organ podatkowy wskazał na treść art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.). Organ podatkowy stwierdził, że skarżący korzystał z ww. lokalu użytkowego. Właścicielem tego lokalu jest Gmina B. (dalej jako Gmina). Nieruchomość była przedmiotem dzierżawy przez spółkę cywilną L. w okresie od 5 września 2000 r. do 5 września 2010 r. Po tym okresie umowa przestała obowiązywać, co zostało stwierdzone wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 13 października 2011 r. sygn. akt I C 462/10. Jednocześnie w okresie od dnia 6 września 2010 r. do dnia zawarcia umowy najmu pomiędzy skarżącym a Gminą, tj. do dnia 30 kwietnia 2012 r., skarżący był w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości. Ponadto organ podatkowy ustalił, że W.M., .J.Z. od daty wygaśnięcia umowy dzierżawy nie byli posiadaczami przedmiotowego lokalu i nie mieli prawa do pobierania z tej nieruchomości jakichkolwiek pożytków czy dysponowania nią, co zostało przesądzone wyrokiem Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 30 czerwca 2014 r., sygn. akt I ACa 117/14 oddalającego apelację W. M., J.Z. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 4 grudnia 2013 r. sygn. akt XIV GC 425/13/MN oddalającego ich powództwo przeciwko skarżącemu o zapłatę czynszu najmu tego lokalu za okres od września 2010 r. Tym samym skarżący w okresie od 5 września 2010 r. do dnia 30 kwietnia 2012 r. był bezumownym posiadaczem przedmiotowego lokalu. Z tego też względu należało ustalić zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości zgodnie z wyliczeniem.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
