Postanowienie NSA z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. I OZ 1549/17
Prawo pomocy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wr 506/15 umarzające postępowanie wszczęte wnioskiem Z. Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego z urzędu w sprawie ze skargi Z. Z. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 19 kwietnia 2017 r., IV SA/Wr 506/15, umorzył postępowanie wszczęte wnioskiem Z. Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego z urzędu w sprawie ze skargi Z. Z. na postanowienie Wojewody D. z [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że zgodnie z art. 260 zd. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") w brzmieniu adekwatnym do daty wszczęcia postępowania, w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Stąd też Sąd, rozpoznając sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego na podstawie przepisów znajdujących zastosowanie w niniejszej sprawie, nie był uprawniony do oceny tego postanowienia, które w momencie wniesienia skutecznego sprzeciwu zostaje wyeliminowane z obrotu prawnego, natomiast zobowiązany jest do oceny zasadności żądania przyznania prawa pomocy. Zgodnie z regułą wyrażoną wprost w art. 199 p.p.s.a., strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (tj. koszty sądowe i koszty ustanowienia fachowego pełnomocnika) chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Do przepisów szczególnych należy zaliczyć przepisy p.p.s.a. określające przesłanki, od spełnienia których zależy przyznanie prawa pomocy. Art. 244 § 1 p.p.s.a. stanowi, że prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Stosownie do treści art. 246 § 1 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z kolei, w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Jednakże jak wynika z art. 249a p.p.s.a., jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
