Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. I OSK 2195/15
Przyjmuje się, że nienależnie pobrane świadczenie ma miejsce w razie przyjęcia świadczenia w złej wierze, wiedząc, że się ono nie należy. Istnieje wtedy element obiektywny (wystąpienie okoliczności) oraz subiektywny, polegający na działaniu wbrew pouczeniu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maciej Dybowski sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Czuduk po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Sz 1121/14 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia I. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania II. odstępuje od zasądzenia od skarżącej A. M. na rzecz organu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Sz 1121/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, w wyniku rozpoznania skargi A.M. stwierdził nieważność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] października 2014 r. oraz decyzji organu I instancji w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia.
Wyrok, jak wynika z akt sprawy, został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Prezydent Miasta K. decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. zmienioną decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r., przyznał skarżącej zaliczkę alimentacyjną na małoletniego wówczas syna K.K. w kwocie [...] zł miesięcznie na okres od [...] listopada 2006 r. do [...] sierpnia 2007 r. W dniu [...] lipca 2012 r. do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. wpłynęło pismo pełnoletniego już wówczas K.K. z informacją, że na jego konto w miesiącach kwiecień, maj i czerwiec 2012 r. wpłynęły kolejno kwoty [...] zł, [...] zł i [...] zł przekazane przez N. ([...]) z N. tytułem zaległych alimentów od dłużnika przebywającego w N. W wyniku korespondencji prowadzonej z Sądem Okręgowym w K. organ ustalił, że przekazana kwota dotyczy zaległości alimentacyjnych powstałych od czerwca 2006 r. W tych okolicznościach organ zawiadomił skarżącą o wszczęciu postępowania w sprawie, a następnie po dokonaniu stosownych wyliczeń, powołując się na przepisy art. 42 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r., poz. 1228 ze zm.) oraz przepisy art. 9a, art. 15 i 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 ze zm.), a także art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992 ze zm.) ustalił wysokość nienależnie pobranej zaliczki alimentacyjnej za okres od [...] listopada 2006 r. do [...] sierpnia 2007 r. w łącznej wysokości [...] zł w tym, jak wskazał w rozstrzygnięciu: "należność główna w kwocie [...] zł, odsetki na dzień [...] września 2013 r. w kwocie [...] zł, a nadto odsetki do dnia spłaty". W uzasadnieniu organ powołał się na treść przepisów wymienionych w podstawie prawnej decyzji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
