Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. II GSK 2149/15
Zawody prawnicze
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Sylwester Miziołek (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 4098/14 w sprawie ze skargi K. P. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 19-21 marca 2014 r. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od K. P. (obecnie: R.) na rzecz Komisji Egzaminacyjnej II stopnia nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyników egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 19-21 marca 2014 r. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 24 lutego 2015r. sygn. akt VI SA/Wa 4098/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. P. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości z dnia [...] października 2014r. w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego.
Sąd I instancji za podstawę podjętego orzeczenia przyjął następujące ustalenia:
Uchwałą nr [...] z dnia [...] maja 2014r. Komisja Egzaminacyjnej nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2014r. z siedzibą w K. ustaliła negatywny wyniku egzaminu radcowskiego, wskazując że zdająca K. P. otrzymała z zadania z zakresu prawa cywilnego ocenę niedostateczną.
Komisja Egzaminacyjna II Stopnia, po rozpatrzeniu odwołania K. P., utrzymała w mocy ww. uchwałę, uznając za niezasadne zarzuty sformułowane w odniesieniu do oceny wystawionej przez egzaminatorów z pracy pisemnej z prawa cywilnego. W tym zakresie szczegółowo przeanalizowano kazus egzaminacyjny, uznając że koncepcja przedstawiona przez zdającą w sporządzonej apelacji - zakładająca brak dobrej wiary powoda - mogłaby się ostać, gdyby należycie ją uzasadniono, z przywołaniem podstawy prawnej i potwierdzeniem w zebranym materiale dowodowym. Nie miało to jednak miejsca. Komisja podzieliła zarazem stanowisko egzaminatorów, że poważnym błędem zdającej jest brak podniesienia zarzutu naruszenia art. 481 w zw. z art. 455 oraz art. 224 K.c. oraz nietrafnie postawiony zarzut naruszenia art. 475 § 2 K.c. Rażącym błędem jest także niedostrzeżenie zasadniczej kwestii błędnego ustalenia przez sąd wartości pojazdu i wysokości wynagrodzenia za korzystanie z pojazdu a także daty naliczania odsetek. W rezultacie powyższych uchybień w sporządzonym przez zdającą projekcie apelacji nie zostały podniesione zarzuty, których podniesienie warunkuje należytą ochronę roszczeń przysługujących pozwanemu i które są niezbędne dla wykazania należytego przygotowania strony do wykonywania zawodu radcy prawnego. Ponadto uzasadnienie apelacji jest lakoniczne i niepełne, nie rozwija postawionych zarzutów i nie odwołuje się do dorobku doktryny czy piśmiennictwa (poza jednym przykładem).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
