Wyrok NSA z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. II FSK 2734/15
Prowadzenie działalności gospodarczej przez osoby fizyczne nie wymaga w zasadzie żadnej organizacji w znaczeniu instytucjonalnym. Wystarczające jest, że charakter działań osoby fizycznej pozwala na wykluczenie i odróżnienie ich od pomocy koleżeńskiej (lub sąsiedzkiej), która jest wykonywana "z grzeczności" oraz wyjątkowo, nawet jeśli jest odpłatna.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA (del.) Zbigniew Romała, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.G. - następcy prawnego J.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 1965/14 w sprawie ze skargi W.G., K.W.S., R.G. i W.G., działających w imieniu małoletniego S.A.G., P.G. spadkobierców J.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od P.G. - następcy prawnego Jana Gródka na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 7.200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 1965/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.,) - dalej p.p.s.a., oddalił skargę W.G., K.W.S., R.G. i W.G., działających w imieniu małoletniego S.A. G., P.G. spadkobierców J.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1.2 Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z 29 listopada 2012 r. określającą J.G. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 207, art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: O.p.) oraz art. 5a pkt 6, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 14 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 24 ust. 2, art. 24a ust. 1, art. 27 ust. 1 i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm. dalej: u.p.d.o.f.). Dyrektor UKS postanowieniem z dnia 1 września 2011 r. wszczął wobec J.G. postępowanie kontrolne w zakresie niezgłoszonej do opodatkowania dzielności gospodarczej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2006-2009 oraz w zakresie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2006 r. do grudnia 2009 r. W okresie objętym kontrolą J. G. prowadził gospodarstwo rolne o specjalności hodowla bydła mlecznego i sprzedaż mleka. W toku postępowania kontrolnego ustalono, że od 1996 r. do 2009 r. J. G. nabywał liczne nieruchomości rolne (działki gruntu), dzielił je, a następnie sprzedawał ze znacznym zyskiem. W 2003 r. podjął także działania w celu realizacji na części zakupionych gruntów w M. inwestycji związanej z budową osiedla 26 domów mieszkalnych jednorodzinnych. Wystąpił m.in. o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, o podział geodezyjny, o doprowadzenie mediów. Inwestycji nie zrealizował. W 2004 r. dokonał kolejnych podziałów działek w M. następnie działki te sukcesywnie zbywał. W okresie od 1996 r. do 2009 r. podatnik zakupił 52 działki (w tym 16 w 1996 r., 8 w 2005 r., 12 w 2006 r., 10 w 2007 r., 2 w 2008 r., 4 w 2009 r.) oraz sprzedał 46 działek ( w tym 10 w 2005 r., 10 w 2006 r., 19 w 2007 r., 5 w 2008 r., 2 w 2009 r.). W 2007 r. J. G. zbył działki gruntu w M., K., w K. oraz w L. Organ podatkowy wskazał, że podatnik zawierał z biurami nieruchomości umowy pośrednictwa na sprzedaż działek, zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży w prasie i na portalach internetowych, oferował do sprzedaży działki budowlane (pod zabudowę), mimo że miały one status gruntów rolnych i brak było w latach 2006-2007 na tych terenach planów zagospodarowania przestrzennego. Uwzględniając przywołane ustalenia, organ pierwszej instancji uznał, że podatnik - obok prowadzonego gospodarstwa rolnego - prowadził również pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie obrotu gruntami (zdefiniowaną w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.), której nie zgłosił do opodatkowania i nie opodatkował podatkiem dochodowym od osób fizycznych w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Organ stwierdził, że działalność ta stanowiła stałe źródło przychodu podatnika, miała charakter profesjonalny, prowadzona była w sposób planowy, charakteryzowała się racjonalnością podejmowanych działań, przejawiała się efektami ekonomicznymi, co świadczy o ściśle gospodarczym charakterze prowadzonej przez podatnika aktywności. Organ przyjął, że z tytułu powyższych transakcji podatnik, ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., uzyskał w 2007 r. przychody w łącznej kwocie 1.181.200 zł i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą poniósł wydatki w kwocie 495.516,05 zł. Uwzględniając wartość remanentów początkowego i końcowego w 2007 r., organ wyliczył podatnikowi dochód w kwocie 1.137.890,79 zł (przychód w kwocie 1.181.200 zł i koszty uzyskania przychodów w kwocie 43.302,21 zł) i decyzją określił J. G. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w wysokości 441.259 zł. Dyrektor Izby Skarbowej, zaskarżoną do sądu decyzją utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji, podzielił argumentację w niej zawartą. W skardze od Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego we Wrocławiu J.G. wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji, zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania sądowego i zarzucił naruszenie: - art. 121 §1 i 122 O.p. przez zaniechanie przez organ podatkowy każdorazowego ustalania przeznaczenia gruntów oraz nabywców wg stanu istniejącego w dniu zawarcia umowy sprzedaży; - art. 188 O.p. przez odstąpienie od przesłuchania powołanych przez skarżącego świadków mimo odmiennego ustalenia okoliczności od wskazanych treścią tezy dowodowej; - art. 2 ust. 1, art. 5a ust. 6 ust 1, art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 21 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.f. przez przyjęcie, ze sprzedaż wyodrębnionych z gospodarstwa rolnego części nieruchomości stanowi działalność gospodarczą niezależnie od przeznaczenia i sposobu wykorzystywania tych nieruchomości przez nabywcę. W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił, że w latach 2006-2009 dokonał sprzedaży kilkunastu działek gruntu, wydzielonych z posiadanego gospodarstwa rolnego. Podejmując decyzję o sprzedaży działek, dla pozyskania środków na rozwój gospodarstwa, miał na uwadze gospodarcze znaczenia tego gruntu dla prowadzonego gospodarstwa rolnego. Skarżący podnosił, że wszystkie grunty pozostawały w stałej uprawie potwierdzanej prawem do poboru dopłat obszarowych i powołuje się na definicję gospodarstwa rolnego zawartą w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym. Stąd wywodził, że sprzedaż tych gruntów może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.f. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. W toku postępowania sądowego, w dniu 13 czerwca 2013 r., J.G. zmarł. Do postępowania w miejsce zmarłego wstąpili: W.G., K.W.S., R.G. i W.G. działający w imieniu małoletniego S.A.G. oraz P.G. P.G. w piśmie procesowym z 11 sierpnia 2014 r. podniósł dodatkowo zarzut błędnego wszczęcia jednego postępowania kontrolnego, obejmującego swym zakresem cztery lata podatkowe i dwa odrębne podatki, a co za tym idzie pozbawienia strony prawa faktycznego czynnego udziału w postępowaniu. Zdaniem strony, niewłaściwe było także wydanie dla każdego roku podatkowego odrębnej decyzji, gdyż rozstrzygnięcie zawarte w decyzji nie odpowiada treścią zakresowi wszczętego postępowania kontrolnego. 1.3 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalając skargę, na wstępie zauważył, że obowiązujące w dacie wydania decyzji przepisy prawa (ustawa z dnia 28 września 1991 r., o kontroli skarbowej - dalej: u.k.s. i O.p.) - wbrew zarzutowi strony - nie zawierały zakazu wszczynania i prowadzenia jednego postępowania kontrolnego (jednej kontroli), czy też jednego postępowania podatkowego w zakresie więcej niż jednego podatku oraz więcej niż jednego okresu rozliczeniowego, co miało miejsce w sprawie. Nie było więc przeszkód prawnych do wszczęcia jednego postępowania kontrolnego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług za lata 2006-2009. Zdaniem Sądu, w realiach niniejszej sprawy, uzasadnionym było jednoczesne (kompleksowe) kontrolowanie aktywności podatnika w zakresie handlu działkami na przestrzeni kilku lat, gdyż dawało to całościowe spojrzenie na działania podatnika i pozwalało rzetelnie ocenić tę aktywność w kontekście jej prawidłowej kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów. Opisane w protokołach ustalenia odnoszą się pierwotnie (ogólnie/wspólnie) do działalności gospodarczej podatnika za wszystkie kontrolowane lata (2006 - 2009), a następnie konkretnie (osobno) do każdego z kontrolowanych okresów, co pokazuje "czytelność" prezentacji poczynionych w sprawie ustaleń i "łatwość" w ich odbiorze, np. przy zapoznawaniu się z ich treścią, a co dodatkowo niezasadnymi czyni zarzuty strony skarżącej. Chybiony był tym samym zarzut pozbawienia strony czynnego udziału w postępowaniu kontrolnym (podatkowym). W ocenie Sądu, fakt, że różne okresy rozliczeniowe zostały objęte jednym postępowaniem kontrolnym nie oznacza konieczności wydania jednej decyzji obejmującej wszystkie ustalenia tego postępowania. Z uwagi na to, że określenie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje rok podatkowy, organ kontroli skarbowej w sposób prawidłowy - według Sądu - określił zobowiązanie podatnika odrębnie za każdy rok podatkowy, wydając w tym zakresie osobne decyzje. Sąd oddalając zarzut o pozbawieniu strony prawa czynnego udziału w postępowaniu wskazał, że podatnik (spadkodawca) był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika (doradcę podatkowego) i za jego pośrednictwem był zawiadamiany o wszelkich czynnościach procesowych. Wyznaczane podatnikowi terminy wynikały wprost z przepisów procesowych. Analiza akt sprawy potwierdza, że w każdej - określonej prawem - sytuacji termin taki - w odpowiednim jego wymiarze - był podatnikowi wyznaczony, a strona nie podnosi, aby któryś z terminów nie został podatnikowi wyznaczony. Zdaniem Sądu, organy prawidłowo uznały, że podatnik (spadkodawca), niezależnie od prowadzenia działalności rolniczej, prowadził również pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie obrotu gruntami rolnymi, której nie opodatkował podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Sąd stwierdził, że zgromadzony w sprawie potwierdza, że podatnik dokonując obrotu działkami rolnymi prowadził aktywność wypełniającą wszelkie kryteria definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, zawartej w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Tym samym, uzyskany przez podatnika przychód ze sprzedaży w 2007 r. dziewiętnastu działek, należało rozliczyć w ramach źródła przychodów przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., co w sprawie zasadnie uczyniono, stwierdzając równocześnie prawidłowo, że w sprawie nie znajduje zastosowania zwolnienie od podatku, określone w art. 21 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.f. Sąd argumentował, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.f., wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego (przesłanka pozytywna); zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku z tą sprzedażą utraciły charakter rolny (przesłanka negatywna). Aby skorzystać z tego zwolnienia podatkowego podatnik musi spełnić obie ww. przesłanki. Skoro podatnik był podmiotem prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, tj. kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, to słusznym było postawienie tezy, że zakupione przez podatnika na potrzeby tej działalności nieruchomości (stanowiące towar handlowy generujący przychody z tej działalności) nie wchodziły w skład prowadzonego przez niego równolegle gospodarstwa rolnego, będąc przeznaczonymi do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej i faktycznie w tej działalności wykorzystywanymi. Zasadnie zdaniem Sądu organ odwoławczy wskazał, że zakup gruntów w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, traktowanie ich jako towary handlowe w tej działalności, a następnie ich sprzedaż potwierdza fakt, że grunty te były zajęte na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej innej niż rolnicza. To z kolei oznacza, że podatnik nie mógł skorzystać ze zwolnienia podatkowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.f., gdyż nie spełniał pierwszej z przesłanek (pozytywnej) tego zwolnienia, a co wywiedziono wcześniej, celem skorzystania z tego zwolnienia należy spełnić obie przesłanki. Sąd podkreślił, że ustalenia organów podatkowych dotyczące ww. aktywności podatnika cechowała duża precyzja. Organy podatkowe odtworzyły bowiem pełny obraz realizowanych z udziałem podatnika transakcji, których przedmiotem były sporne w niniejszej sprawie działki rolne, szczegółowo przeanalizowały - począwszy od 1996 r. - każdą transakcję zakupu, podziału, scalania, zmiany oznaczenia i sprzedaży działek, co znalazło potwierdzenie w uzasadnieniu wydanych w sprawie - w obu instancjach - decyzji, celem kwalifikacji ich do odpowiedniego źródła przychodów. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie bezsprzecznie dowiedziono, że działania podatnika (spadkodawcy), polegające na kupnie, podziale i sprzedaży tak wydzielonych gruntów rolnych, nosiły znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Fakt, że w latach 1996 - 2009 podatnik zakupił liczne działki gruntu, podzielił je (czyniąc próby budowy na części z nich osiedla mieszkaniowego) i odsprzedał, jako przeznaczone pod zabudowę (budowlane), osiągając zysk, a także okoliczność, że nabywane działki nie tworzyły zwartego obszaru, czyni niewiarygodnymi twierdzenia strony, że zakupów gruntów podatnik dokonywał celem powiększenia gospodarstwa rolnego. W ocenie Sądu, częstotliwość i skala dokonywanych przez podatnika czynności, obejmujących ww. działki, stanowi podstawę stwierdzenia, że celem tych czynności nie było nabycie gruntów w celu prowadzenia na tych gruntach działalności rolniczej, czy też dla celów osobistych podatnika i jego rodziny, lecz uzyskanie korzyści majątkowych w ramach wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej (podatnik wyjaśniał, że było to źródło, które miało mu pozwolić na prowadzenie działalności rolnej - uzyskanie środków na powiększenie gospodarstwa rolnego i zakup nowoczesnego sprzętu). Wskazane okoliczności dowodzą też, że podejmowane przez podatnika czynności miały charakter zawodowy (stały), zarobkowy, cechowały się zorganizowanym sposobem działania w obrocie gospodarczym, wykonywane były w sposób ciągły (powtarzalny), będąc podporządkowane zasadzie racjonalnego gospodarowania. Sąd argumentował, że ustalenia dotyczące ciągłości ww. działań w zakresie obrotu nieruchomościami stanowią istotną przesłankę wskazującą na prowadzenie przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, obejmującej kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Działania podatnika (spadkodawcy) należało więc ocenić całościowo, tj. z uwzględnieniem ilości transakcji dokonanych w latach 1996 - 2007, co w niniejszej sprawie słusznie uczyniono. 2.1 W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, spadkobierca podatnika, P.G., zaskarżył wskazany powyżej wyrok w całości. I na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zarzucił: 1. naruszenie przepisów postępowania: - art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 13 ust. 1 w zw. z ust. 6 pkt. 8 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt. 1 lit. a) u.k.s.) przez przyjęcie, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu kontroli skarbowej kończą wszczęte postępowanie kontrolne, co miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem decyzja w sprawie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 rok nie kończy wszczętego postępowania kontrolnego, które zakresem obejmuje lata 2006 - 2009; - art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 13 ust. 1 w zw. z ust. 6 pkt 8 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt. 1 lit. a) w zw. z art. 31 ust. 1 i 2 u.k.s. w zw. z art. 207 § 1 i 2, w zw. z art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 O.p., przez przyjęcie, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu kontroli skarbowej kończą wszczęte postępowanie kontrolne, co miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem decyzja w sprawie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 rok nie kończy wszczętego postępowania kontrolnego, które zakresem obejmuje lata 2006 - 2009; - art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 24 ust. 4 w zw. z art. 14 c ust. 2 i 3 w zw. z art. 31 ust. 1 i ust 2 u.k.s. w zw. z art. 123 § 1 O.p. przez pozbawienie strony faktycznej możliwości czynnego udziału w prowadzonym postępowaniu kontrolnym, wobec wszczęcia jednego postępowania kontrolnego obejmującego zakresem 4 lata podatkowe to jest 2006 - 2009, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem strona nie mogła rzetelnie ocenić ustaleń organów podatkowych, przez co pozbawiona została możliwości pełnego odniesienia się do zebranego materiału dowodowego, co mogło skutkować określeniem zobowiązania podatkowego w nieprawdziwej wysokości; - art. 3 § 1 w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. przez błędne ustalenie stanu faktycznego skutkującego przyjęciem, że reprezentowanie strony przez profesjonalnego pełnomocnika w jednym postępowaniu kontrolnym dotyczącym lat 2006 - 2009 obejmującym podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek od towarów i usług, przy wyznaczaniu przez organy podatkowe terminów ustawowych zapewniało podatnikowi czynny udział w każdym stadium postępowania, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem wydano decyzję z naruszeniem zasad postępowania pozbawiając stronę możliwości czynnego w nim uczestniczenia; - art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. przez błędne ustalenie stanu faktycznego skutkującego przyjęciem, że zbycie działek gruntu z nieruchomości położonej w M. zakupionej przez podatnika w 1996 roku stanowiło przedmiot działalności gospodarczej podatnika, co miało wpływ na wynik rozstrzygnięcia, bowiem opodatkowano podatkiem dochodowym przychody ze zbycia nieruchomości, które od tego podatku były zwolnione wskutek upływu 5 letniego terminu ich posiadania. 2. naruszenie prawa materialnego: - art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. przez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że sprzedaż w 2007 roku działek gruntu dotyczących nieruchomości położonej w M., nabytej w 1996 roku nie stanowi źródła przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i przyjęcie, że sprzedaż ta stanowi przychody z działalności gospodarczej; - art. 3 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 5a pkt 6 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. przez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że sprzedaż działek gruntu wydzielonych z nieruchomości w M. zakupionej w 1996 roku stanowi przychody z działalności gospodarczej, a nie jest przychodem odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. Przy tak sformułowanych zarzutach wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. 2.2 Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. 3.1 Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
