Wyrok NSA z dnia 10 października 2017 r., sygn. I FSK 97/16
Nie jest sprzeczne z prawem wspólnotowym wymaganie, by dostawca przedsięwziął wszystkie środki, których zastosowania można od niego racjonalnie żądać, w celu zagwarantowania, by dokonywana przez niego czynność nie prowadziła do udziału w oszustwie podatkowym. Tym samym okoliczności, że dostawca działał w dobrej wierze, że przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy, oraz że jego udział w oszustwie podatkowym jest wykluczony, stanowią czynniki istotne dla ustalenia możliwości zobowiązania go do rozliczenia podatku od wartości dodanej a posteriori.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 10 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej U. Sp. j. w A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 20 października 2015 r. sygn. akt I SA/Ol 463/15 w sprawie ze skargi U. Sp. j. w A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 18 maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od U. Sp. j. w A. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.
1.1. Wyrokiem z dnia 20 października 2015 r., I SA/Ol 463/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę U. Sp. j. w A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 18 maja 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do września 2013 r.
1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 8 grudnia 2014 r., którą określono Spółce nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za ww. okresy rozliczeniowe do zwrotu na rachunek bankowy w kwocie niższej niż zadeklarowana została przez Spółkę. Organ kontroli skarbowej ustalił, że wykazując w deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7 wewnątrzwspólnotowe dostawy świeżego mięsa drobiowego na terytorium Łotwy dla kontrahentów: SIA A., SIA B. i SIA M., jako opodatkowane zerową stawką podatku od towarów i usług, Spółka nie zachowała warunków określonych przepisami art. 41 ust. 3 oraz art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 4 i ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej: u.p.t.u.). W ocenie organu towary mające być przedmiotem WDT nie zostały wywiezione z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, zaś nabywcy towaru sprzedawanego przez Stronę podszywali się pod ww. podmioty z siedzibą na terytorium Łotwy, o czym Spółka - zachowując należytą staranność przy weryfikacji kontrahentów - powinna była wiedzieć. W związku z powyższym organ uznał, że sporne transakcje podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
