Wyrok NSA z dnia 13 października 2017 r., sygn. II FSK 2564/15
O naruszeniu wskazanych wyżej zasad ogólnych postępowania podatkowego nie może stanowić podjęcie przez organ podatkowy rozstrzygnięcia odmiennego od oczekiwanego przez podatnika. Strona ma bowiem prawo do własnego subiektywnego przekonania o zasadności jej zarzutów, jednakże przekonanie to nie musi mieć odzwierciedlenia w obowiązujących przepisach prawnych i ich wykładni.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 13 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A[...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 797/14 w sprawie ze skargi A[...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A[...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 października 2014r., sygn. akt I SA/Łd 797/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: Sąd I instancji) oddalił skargę A. sp. z o.o. w [...] (dalej: strona skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (dalej: Dyrektor lub organ odwoławczy) z dnia 14 maja 2014r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011r.
Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że wyżej opisaną decyzją Dyrektor utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, którą określono stronie skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. w wysokości 74.770,00 zł. Organ odwoławczy wskazał, że strona skarżąca w roku 2011 dokonała zaniżenia podstawy opodatkowania wykazanej w zeznaniu CIT-8 o kwotę 389.250,00 zł, na skutek zawyżenia kosztów uzyskania przychodów, poprzez zaliczenie do nich wydatków w wysokości: 385.800,00 zł - jako wydatku poniesionego na zakup usługi montażu reklam, zgodnie z fakturami wystawionymi przez [G] G. G. oraz 3.450,00 zł jako wydatku z tytułu depozytu leasingowego. Dyrektor uznał, że wystawione przez tę firmę faktury nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Powołując się na zgromadzone w toku postępowania dowody wskazał, że firma ta nie miała możliwości wykonywania usług wykazanych w zakwestionowanych fakturach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
