Wyrok NSA z dnia 17 maja 2017 r., sygn. II FSK 1055/15
O nierzetelności księgi można mówić również wówczas, gdy podatnik ewidencjonuje zakwestionowane transakcje na postawie dowodów wystawionych przez podmiot dokonujący w rzeczywistości nieprawdziwie dokumentowanych zdarzeń gospodarczych. Dokonując wpisów na podstawie takich dokumentów podatnik uniemożliwia określenie dochodu z uwzględnieniem dowodu, jaki stanowi księga.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia WSA del. Katarzyna Wolna-Kubicka (sprawozdawca), Protokolant asystent sędziego Jan Szczygieł, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 2005/13 w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 5 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 lipca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 2005/13, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 200r r., poz. 270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., oddalił skargę D. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 5 września 2013 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. Zaskarżona decyzja utrzymała w mocy rozstrzygnięcie organu podatkowego pierwszej instancji, to jest Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 22 października 2012 r.
1.Przebieg postępowania przed organami podatkowymi.
Podatnik prowadził działalność gospodarczą m.in. pod firmą Z., w zakresie usług budowlanych w zamkniętych obiektach handlowych na terenie całej Polski. W toku przeprowadzonej kontroli skarbowej obejmującej lata 2007 - 2008 zakwestionowano zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwot wynikających z faktur VAT wystawionych przez firmę T. z/s w R. tj. 24 faktur o wartości 892.510,79 zł za 2007 r. oraz 18 faktur o wartości 882.001,00 zł za 2008 r. Organ pierwszej instancji uznał, że firma T. nie zrealizowała robót i usług udokumentowanych spornymi fakturami VAT. wystawił tzw. "puste faktury" dokumentujące zdarzenia gospodarcze, które w istocie w ogóle nie miały miejsca, a jedynie zmierzały do zwiększenia kosztów działalności firmy, co w konsekwencji skutkowało zaniżeniem zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku od towarów i usług, stanowiących dochód budżetu państwa. Zaewidencjonowanie w 2007r kwoty 892.510,79 zł w podatkowej księdze przychodów i rozchodów podatnika stanowiło naruszenie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f.). W rezultacie stwierdzono, że podatkowa księga przychodów i rozchodów za 2007 r. i za 2008 r. w zakresie zaewidencjonowanych kosztów uzyskania przychodów, była prowadzona nierzetelnie - wskaźnik zawyżenia tych kosztów przekroczył 0,5% i wynosił 32,14 % - w 2007 r. oraz 25.84% - w 2008 r. W związku z tym, w powyższym zakresie księgi podatkowej nie uznano za dowód w sprawie na podstawie art. 193 § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zwana dalej: O.p.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
