Postanowienie NSA z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. II FZ 365/17
Odrzucenie zażalenia
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Andrzej Jagiełło (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R.P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt III SA/Po 931/15 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi R.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku rolnego za 2015 r. postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
II FZ 365/17
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. akt III SA/Po 931/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, działając na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r., poz. 718 t.j.) - dalej p.p.s.a., odrzucił zażalenie R.P. (skarżący) na postanowienie z dnia 5 listopada 2015 r., o odrzuceniu skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2015 r., w przedmiocie ustalenia kwoty podatku rolnego za 2015 r. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że postanowieniem z dnia 5 listopada 2015 r. Sąd odrzucił skargę skarżącego na wskazaną powyżej decyzję. Pismem z dnia 19 listopada 2015 r. skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie - k. 16 akt. Zarządzeniem z dnia 7 listopada 2016 r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 5 listopada 2015 r. w kwocie 100 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia - k. 142. Zażalenie skarżącego na powyższe zarządzenie zostało oddalone na mocy postanowienia NSA z dnia 15 marca 2017 r. - sygn. II FZ 81/17 - k. 178. Z tego powodu zarządzeniem z dnia 22 marca 2017 r. wezwano skarżącego do wykonania prawomocnego zarządzenia z 7 listopada 2016 r. poprzez uiszczenie wpisu od zażalenia w kwocie 100 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia - k. 183. Wezwanie doręczono skarżącemu w dniu 5 kwietnia 2017 r. - k. 187, jednak nie uiścił on wymaganego wpisu. Pismem z dnia 11 kwietnia 2017 r. wniósł on natomiast "zażalenie" na wezwanie z dnia 24 marca 2017 r. (stanowiące wykonanie zarządzenia z 22 marca 2017 r.) wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. Wniósł również ponownie o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Sąd odrzucając zażalenie wskazał, że zarządzenie z dnia 7 listopada 2016 r. wzywające do dokonania wpisu jest prawomocne i nie przysługuje od niego żaden środek zaskarżenia. Pismo z dnia 11 kwietnia 2017 r. określone przez skarżącego jako "zażalenie" nie wywoływało w ocenie Sądu skutków prawnych. Sąd dodał także, że kolejny wniosek o prawo pomocy jest nieskuteczny, gdyż postępowanie w tym zakresie było w przedmiotowej sprawie dwukrotnie zakończone prawomocnie. Ostatecznie skarżący nie uiścił wymaganego wpisu w kwocie 100 zł od zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 5 listopada 2015 r. W tej sytuacji Sąd wskazując na art. 220 § 3 p.p.s.a. orzekł o odrzuceniu zażalenia. Skarżący w zażaleniu na powyższe postanowienie wniósł o jego uchylenie w całości. Podniósł, że jest ono niezgodne ze stanem faktycznym i prawnym oraz budzi niezadowolenie strony skarżącej. Wniósł też o wyłączenie "referendarza - sędziego" z powodu wątpliwości co do jego bezstronności oraz o zwolnienie od kosztów sądowych, w tym o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje. Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw i należało je oddalić. Zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i § 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd (art. 220 § 3 p.p.s.a.). W rozpoznawanej sprawie odpis zarządzenia o ponownym wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia doręczono skarżącemu dnia 5 kwietnia 2017 r. Skarżący został pouczony o skutkach nieuiszczenia wpisu w terminie 7 dni od doręczenia wezwania. Mimo to, wpis od zażalenia nie został uiszczony we wskazanym terminie. W tej sytuacji Sąd pierwszej instancji prawidłowo postanowił o odrzuceniu zażalenia wskazując na art. 220 § 3 p.p.s.a. Skarżący nie kwestionuje w zażaleniu ani faktu otrzymania wezwania do uiszczenia wpisu od skargi ani sposobu obliczenia wymienionej w nim kwoty wpisu. Odnosząc się do wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy należy zauważyć, że Sąd prawidłowo ocenił go jako nieskuteczny, ponieważ na mocy art. 220 § 4 p.p.s.a., zażalenie na postanowienie o odrzuceniu zażalenia wydane na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a., a taka sytuacja zachodzi w rozpoznawanej sprawie, jest wolne od wpisu. Warto również podkreślić, że z akt rozpoznawanej sprawy wynika, że referendarz sądowy postanowieniem z dnia 3 lutego 2016 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy - k. 29. Postanowieniem z dnia 10 marca 2016 r. Sąd również odmówił mu przyznania prawa pomocy - k. 48. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z dnia 23 maja 2016 r. zażalenie skarżącego na powyższe postanowienie Sądu z 10 marca 2016 r., sygn. II FZ 286/16 - k. 65. Natomiast po wniesieniu kolejnego wniosku o prawo pomocy referendarz sądowy postanowieniem z dnia 13 października 2016 r. umorzył postępowanie w zakresie przyznania prawa pomocy - k. 132. Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2016 r. Sąd również umorzył postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy- k. 156. Jak trafnie natomiast wskazuje się w orzecznictwie, prawomocne rozstrzygnięcie kwestii prawa pomocy posiada moc wiążącą wobec sądu, który je wydał. W takiej sytuacji kolejny wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, nawet dokonany w terminie określonym w wezwaniu, nie może uchylić skutków prawomocności wydanego wcześniej rozstrzygnięcia i tym samym nie wywiera wpływu na bieg terminu określonego w art. 220 p.p.s.a. Inne rozumienie powyższego uregulowania dawałoby stronom postępowania niedopuszczalną możliwość nieograniczonego w czasie przewlekania postępowania sądowoadministracyjnego poprzez składanie kolejnych wniosków o przyznanie prawa pomocy (por. postanowienia NSA z 23 marca 2009 r., I FZ 60/09; z 11 stycznia 2008 r. II FZ 616/07; z 18 września 2007 r., II FZ 330/07; z 7 kwietnia 2016 r., II FZ 135/16 oraz postanowienie WSA w Poznaniu z 20 stycznia 2016 r., I SA/Po 1403/15, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Poza rozważaniami Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostawał natomiast zawarty w zażaleniu wniosek o "wyłączenie referendarza - sędziego". Przedmiotem niniejszego zażalenia jest postanowienie o odrzuceniu zażalenia, a zatem Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając zażalenie ocenił jedynie, czy Sąd pierwszej instancji prawidłowo postanowił o odrzuceniu zażalenia na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. Poza tym, w myśl art. 22 § 1 p.p.s.a. o wyłączeniu sędziego rozstrzyga sąd administracyjny, w którym sprawa się toczy. Sądem właściwym do rozpoznania wniosku o wyłączenie "referendarza - sędziego" jest zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, a nie Naczelny Sąd Administracyjny. Mając powyższe na względzie, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
