Wyrok NSA z dnia 27 września 2016 r., sygn. II OSK 3157/14
Przepis art. 141 § 4 P.p.s.a. wyjątkowo może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną, a mianowicie gdy uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego jako podstawa zaskarżonego orzeczenia, bądź gdy treść uzasadnienia nie pozwala prześledzić toku rozumowania sądu i poznania racji, które stały za rozstrzygnięciem o zgodności z prawem zaskarżonego aktu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędziowie Sędzia NSA Teresa Kobylecka Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Protokolant asystent sędziego Joanna Zięba-Gula po rozpoznaniu w dniu 27 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 678/14 w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 września 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 678/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyniku rozpoznania skargi S. G., uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] stycznia 2014 r. utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy L. o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego w budynku w L. przy ul. S. Z. [...].
Jak wynika z akt sprawy, postępowanie administracyjne o wymeldowanie skarżącego zainicjował wniosek jego brata Z. G.. Organy na podstawie dowodów z zeznań wnioskodawcy, jego małżonki G. G. i Z. D. oraz trzykrotnie przeprowadzanych w sprawie oględzin nieruchomości ustaliły, że skarżący nie mieszka w miejscu stałego zameldowania. Nie powrócił do niego po opuszczeniu w 2011 roku zakładu karnego, a jak zeznali świadkowie "jedynie sporadycznie przyjeżdża, zabiera jakieś rzeczy, korespondencję i ponownie wyjeżdża". Otoczenie budynku, jak ustalił organ I instancji, jest zaniedbane, wokół rosną chwasty, a w oknach wiszą stare firanki. Zdaniem organów powyższe dowodzi, że w miejscu zameldowania skarżący przebywa sporadycznie, a swoje sprawy bytowe realizuje poza budynkiem położonym przy ul. Z. w L.. Odbieranie korespondencji w miejscu zameldowania, w ocenie organów, nie potwierdza w nim faktu zamieszkiwania. Organy uznały, że budynek w L. nie jest miejscem pobytu stałego skarżącego w którym miałby on centrum swoich spraw życiowych. Przyjęły, że skarżący jest jedynie zainteresowany "utrzymaniem meldunku", a nie faktycznym zamieszkiwaniem na nieruchomości. Organ odwoławczy stwierdził, że argument skarżącego, iż mieszkania nie opuścił dobrowolnie nie zasługuje na uwzględnienie wobec wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 31 stycznia 2013 r. o sygn. akt [...] oddalającego jego powództwo przeciwko Z. G. o ochronę naruszonego posiadania. Skoro, jak wywiodły organy, skarżący nie mieszka w miejscu stałego zameldowania, a postępowanie wyjaśniające wykazało, że opuszczenie miejsca pobytu było dobrowolne i ma charakter trwały, to spełniona została przesłanka wymeldowania określona w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r., nr 139, poz. 993 ze zm.). Przepis ten stanowi, że organ gminy na wniosek właściciela lub innego podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu lub z urzędu wydaje decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego (...) i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
