Wyrok NSA z dnia 15 marca 2016 r., sygn. I OSK 1296/14
Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno del. WSA Sławomir Antoniuk Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Gd 880/13 w sprawie ze skargi M. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji do kierowania pojazdami oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M. R. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku.
Jak wynika z jego uzasadnienia wyrok ten wydano w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy: decyzją z dnia [...] października 2012 r., nr [...], Prezydent Miasta Gdańsk, na wniosek Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku skierował M. R. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w zakresie posiadanych uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych - kat. B, C, BE, CE, a to wobec przekroczenia dopuszczalnych 24 punktów za naruszenia przepisów ruchu drogowego, tj. w trybie art. 114 ust 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), dalej zamiennie: ustawa. Ustalono bowiem, że na dzień drugiego szkolenia M. R. w kartotece kierowców popełniających wykroczenia drogowe posiadał 27 punktów aktywnych i 6 przyznanych tymczasowo. Stosownie zaś do § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2012r. poz. 488) odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24. W odwołaniu od ww. decyzji M. R. wniósł o jej uchylenie i umorzenie postępowania, zarzucając błędne ustalenie stanu faktycznego polegające na przyjęciu, że przekroczył 24 punkty za popełnione wykroczenia w ruchu drogowym, przy jednoczesnym nieuwzględnieniu odbycia szkoleń skutkujących zmniejszeniem ilości punktów. Zdaniem odwołującego się został on skierowany na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, pomimo braku spełnienia ustawowej przesłanki przekroczenia 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 136 ust. 1 i art. 139 pkt 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 30, poz. 151 ze zm.) oraz § 7 ust. 1 pkt 2 i art. 8 ust. 6 cytowanego wyżej rozporządzenia, uchyliło zaskarżoną decyzję w części dotyczącej terminu poddania się sprawdzeniu kwalifikacji i w pozostałym zakresie utrzymało tę decyzję w mocy. Organ odwoławczy zważył, że podstawą wydania ww. decyzji był art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy stanowiący, że kontrolnemu sprawdzaniu kwalifikacji kierowców podlega między innymi osoba skierowana decyzją starosty, wydaną na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, w razie przekroczenia 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1. Przepis ten obowiązuje do dnia 4 stycznia 2016 roku i ma zastosowanie w niniejszej sprawie, czego potwierdzeniem jest treść przepisu art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami. Organ zwrócił uwagę na to, że decyzja o skierowaniu na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji wydana na podstawie ww. przepisu ma charakter związany, czyli że właściwy organ nie ma wyboru co do możliwości skierowania lub odstąpienia od niego w przypadku złożenia wniosku przez komendanta wojewódzkiego Policji. Ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego prowadzi komendant wojewódzki Policji i to on dokonuje wpisów do ewidencji (ostatecznych na podstawie prawomocnych wyroków, mandatów i orzeczeń, oraz tymczasowych), które tylko w odrębnym postępowaniu mogą zostać zweryfikowane. Starosta (prezydent miasta, burmistrz) kierując na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji jest związany wnioskiem w tym sensie, że nie ma uprawnień do badania prawidłowości wpisów w zakresie ilości punktów karnych. Zatem zdaniem Kolegium, wniosek znajdujący się w aktach sprawy sporządzony został w odpowiedniej formie i obligował organ do wydania stosownej decyzji administracyjnej. M. R. dwukrotnie w 2011 r. uczestniczył w szkoleniach, o których mowa w art. 130 ust. 3 ustawy, przy czym w okresie od [...] listopada 2010 r. do [...] października 2011 r. zebrał 29 punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Z treści § 8 ust. 6 przywołanego rozporządzenia wynika natomiast, że odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24. Dalej podano, że kierowca, który za naruszenie przepisów ruchu drogowego uzyskał więcej niż 24 punkty ma bezwzględny obowiązek poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji i nie może skorzystać z uprawnienia o jakim mowa w art. 130 ust. 3 ustawy. Odbycie przez M. R. pierwszego szkolenia spowodowało zmniejszenie ilości punktów o 6 i ich wysokość wynosiła 4 punkty aktywne i 6 punktów tymczasowych. Natomiast w dniu odbycia drugiego szkolenia ww. miał zarejestrowane 23 punkty aktywne i 6 punktów tymczasowych - uaktywnionych po wprowadzeniu do systemu prawomocnego wyroku o sygn. akt [...]. Zatem strona w dniu odbycia drugiego ze szkoleń uzyskała na podstawie art. 130 ust 1 ustawy liczbę punktów, która przekraczała dopuszczalną liczbę 24, co zgodnie z brzmieniem ww. § 8 ust. 6 cytowanego powyżej rozporządzenia, nie mogło skutkować zmniejszeniem punktów z racji odbytego szkolenia. Tym samym decyzja organu I instancji o skierowaniu M. R. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji pozostawała w zgodzie z przepisami prawa materialnego. Dalej wyjaśniono, że przepis art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy upoważnia organ orzekający jedynie do skierowania kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji. W jego dyspozycji nie przewidziano uprawnienia do określenia terminu do złożenia egzaminu sprawdzającego kwalifikacje. Oznacza to, że bez wyraźnego umocowania ustawowego organ nie może decydować o terminie wykonania nałożonego przez siebie obowiązku. Zatem zasadnym było uchylenie zaskarżonej decyzji w części, w której ustanawiała ona graniczny termin na poddanie się sprawdzeniu kwalifikacji, tj. dzień [...] stycznia 2013 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
