Wyrok NSA z dnia 17 marca 2016 r., sygn. II GSK 2060/14
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Ilona Szczepańska po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 8 maja 2014 r., sygn. akt III SA/Gd 100/14 w sprawie ze skargi [A] Spółki z o.o. w G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 8 maja 2014 r. sygn. akt III SA/Gd 100/14, po rozpoznaniu sprawy ze skargi [A] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie z dnia [...] listopada 2013 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 r., orzekł o niewykonywaniu zaskarżonej decyzji oraz o kosztach postępowania.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. Pomorski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej: WITD) nałożył na [A] Sp. z o.o. w G. (dalej: spółka A) karę pieniężną w wysokości 20.000 zł za:
1) skrócenie dziennego czasu odpoczynku,
2) brak w okazanej wykresówce przepisowych wpisów dotyczących imienia i nazwiska kierowcy
3) nieokazanie podczas kontroli wykresówki, danych z karty kierowcy, z tachografu cyfrowego lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu,
4) udostępnienie podczas kontroli niepełnych danych o okresach aktywności kierowcy,
5) naruszenie obowiązku wczytywania danych z karty kierowcy.
W wyniku wniesionego odwołania, Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej: GITD) decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Jako podstawę prawną wydania decyzji wskazano art. 4 pkt 22 lit. a/ i h/ oraz art. 92a ust. 1 i ust. 2 ustawy o transporcie drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 267, dalej: u.t.d.) , lp. 5.3, lp. 6.3.6. lp.6.3.7, lp. 6.3.9. i lp. 6.3.11 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym, art. 8, i 10 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11 kwietnia 2006 r.), art. 13, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2 i 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z dnia 31 grudnia 1985 r. ze zm.), art. 25 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879 ze zm.), art. 23 a ustawy o systemie tachografów cyfrowych z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1494 ze zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
