Wyrok NSA z dnia 22 października 2015 r., sygn. I OSK 1977/14
Rażące naruszenie przepisów postępowania występuje niezwykle rzadko, ujmowane jest bowiem wąsko, a dotyczyć może w szczególności naruszenia przepisów regulujących postępowanie dowodowe, takich jak wydanie decyzji bez uprzedniego przeprowadzenia jakiegokolwiek postępowania dowodowego, w tym dowodów niezbędnych dla wyjaśnienia istoty sprawy, czy też wydanie decyzji bez przeprowadzenia dowodów obligatoryjnych w danej sprawie.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia NSA Paweł Miładowski Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 22 października 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2177/13 w sprawie ze skargi Miasta P. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2177/13, oddalił skargę Miasta P. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej.
Jak wynika z jego uzasadnienia wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym: orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] grudnia 1952 r., nr [...], utrzymanym w mocy decyzją Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] września 1953 r., nr [...], wywłaszczona została na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość położona w P. przy ul. [...] i ul. [...], stanowiąca własność M. M. Decyzją z dnia [...] czerwca 1996 r., nr [...], Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, po rozpatrzeniu wniosku J. M. - spadkobierczyni byłego właściciela - odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. orzeczenia wywłaszczeniowego. Decyzją z dnia [...] stycznia 1999 r., nr [...], Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miasta po ponownym rozpatrzeniu sprawy, uchylił powyższą decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] czerwca 1996 r. i odmówił stwierdzenia nieważności kwestionowanego orzeczenia wywłaszczeniowego. Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA 241/99, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] stycznia 1999 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] czerwca 1996 r. W uzasadnieniu tego wyroku wskazał, że zgromadzone materiały dowodowe dotyczące postępowania poprzedzającego wydanie orzeczenia z dnia [...] grudnia 1953 r. nie są wystarczające do oceny, czy decyzja ta nie narusza prawa w sposób rażący. Dodatkowo Sąd zwrócił uwagę, iż pomimo niekompletnej dokumentacji archiwalnej z akt sprawy wynika, iż organ wywłaszczeniowy w sposób rażący naruszył prawo uznając, iż prawidłowo został określony cel wywłaszczenia, oraz że dochowano wszystkich warunków formalnych, w tym uzyskania zezwolenia wymaganego przez art. 5 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. z 1952 r. Nr 4, poz. 31). Decyzją z dnia [...] listopada 2000 r. nr [...], dokonując ponownej oceny legalności kwestionowanej decyzji wywłaszczeniowej, uwzględniając ww. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast stwierdził, że orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] grudnia 1952 r., nr [...], o wywłaszczeniu przedmiotowej nieruchomości, utrzymane w mocy decyzją Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] września 1953 r., nr [...], w części dotyczącej lokalu nr [...] przy ul. V zostało wydane z naruszeniem prawa, zaś w pozostałej części stwierdził jego nieważność. Decyzją z dnia [...] marca 2001 r., nr [...], Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miasta utrzymał w mocy ww. decyzję z dnia [...] listopada 2000 r. Wyrokiem z dnia 5 września 2003 r., sygn. akt I SA 1219/01 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego w P. na ww. decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miasta z dnia [...] marca 2001 r. W jego uzasadnieniu wskazał, iż Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA 241/99, przedstawił obszerne stanowisko dotyczące tego, jak powinno wyglądać postępowanie wywłaszczeniowe prowadzone na podstawie przepisów cytowanego wyżej dekretu. W ocenie Sądu organ administracji przeprowadzając ponownie postępowanie nadzorcze uwzględnił wytyczne zamieszczone w wyroku z dnia 18 stycznia 2000 r. Tym samym Naczelny Sąd Administracyjny nie dopatrzył się uchybień w postępowaniu nadzorczym prowadzonym przed Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
