Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. I OSK 2330/14
Przepis art. 174 pkt 1 P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z danego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie NSA Wiesław Morys (spr.) del. WSA Jerzy Bortkiewicz Protokolant starszy asystent sędziego Dorota Kozub - Marciniak po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1618/13 w sprawie ze skargi G. L. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1618/13, oddalił skargę G. L. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
Jak wynika z uzasadnienia tegoż wyroku zapadł on w następującym stanie faktycznym i prawnym: zaskarżoną decyzją Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - dalej K.p.a., utrzymał w mocy swą decyzję z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], odmawiającą G. L. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku. W jej motywach podał, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki niemożności podjęcia pracy lub innej działalności objętej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym z uwagi na wiek lub całkowitą niezdolność do pracy, gdyż ma 56 lat, a orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] kwietnia 2013 r. nie została uznana za niezdolną do pracy. Natomiast trudne warunki materialne i brak środków utrzymania nie są wystarczające dla przyznania świadczenia w drodze wyjątku, które nie jest świadczeniem socjalnym uwarunkowanym potrzebami, nawet gdy są one uzasadnione. Po myśli art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), przyznanie tego świadczenia jest możliwe wówczas, gdy spełnione są przesłanki: ubezpieczenia, niemożności uzyskania świadczeń wskutek szczególnych okoliczności, niemożności podjęcia pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek, braku niezbędnych środków utrzymania. Brak możliwości podjęcia pracy wynikać powinien z orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy albo wieku emerytalnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
