Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. I OSK 1188/13
Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędzia del. WSA Olga Żurawska - Matusiak Protokolant st. asystent sędziego Małgorzata Penda po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 stycznia 2013 r. sygn. akt III SA/Po 1067/12 w sprawie ze skargi J. K. na czynność Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wpisu do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę J. K. na opisaną w sentencji czynność Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu.
W jego uzasadnieniu Sąd ten podał, że pismem z dnia 11 maja 2012 r. Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu zwrócił się do Prezydenta Miasta Poznań o sprawdzenie kwalifikacji kierowcy J. K., który w okresie od 9 marca 2012 r. do 28 kwietnia 2012 r. wielokrotnie naruszył przepisy ruchu drogowego. Ponieważ liczba punktów karnych z tego tytułu wyniosła 25, wniosek ma oparcie w przepisie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.). Pismem z dnia 29 maja 2012r. J. K. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu o usunięcie 6 punktów odnotowanych w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego z uwagi na odbyte płatne szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Wniósł także o cofnięcie wniosku o sprawdzenie kwalifikacji kierowcy. Wojewódzki Komendant Policji w Poznaniu pismem z dnia [...] lipca 2012 r. odmówił wnioskowi. Organ wyjaśnił, iż wnioskodawca w okresie od 9 marca 2012 r. do 28 kwietnia 2012 r. dopuścił się dwóch naruszeń przepisów ruchu drogowego, za które łącznie przepisano mu 25 punktów. Fakt ten stanowił podstawę do sporządzenia wniosku o sprawdzenie kwalifikacji. W ocenie organu odbycie szkolenia, o którym mowa w art. 130 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym nie może skutkować zmniejszeniem liczby punktów, ponieważ przed rozpoczęciem szkolenia wyniosła ona więcej niż 24. Taka konkluzja jest uzasadniona brzmieniem § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1998), a od 9 czerwca 2012 r. § 8 ust. 6 rozporządzenia z dnia 25 kwietnia 2012 r. Organ uznał, iż nie jest uprawniony do badania jego konstytucyjności, bo jest ono prawem powszechnie obowiązującym i na jego podstawie działają organy Policji. O niezgodności zaś danego aktu z Konstytucją, czy też innymi aktami wyższego rzędu orzec może wyłącznie Trybunał Konstytucyjny. W dniu [...] lipca 2012 r. J. K. skierował do Komendanta Wojewódzkiego Policji wezwanie do usunięcia naruszenia prawa polegającego na nieumniejszeniu liczby punktów z tytułu naruszeń przepisów ruchu drogowego. W jego uzasadnieniu przyznał, iż istotnie przekroczył liczbę 24 punktów wpisanych do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Jednakże, zgodnie z treścią art. 130 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym odbył odpowiednie szkolenie, którego ukończenie winno skutkować zmniejszeniem liczby punktów poniżej 24. Paragraf 8 ust. 6 rozporządzenia, na który powołuje się Wojewódzki Komendant Policji jest zawarty w akcie podustawowym i jest sprzeczny z delegacją ustawową. Nie może zatem stanowić podstawy do odmowy zmniejszenia otrzymanych punktów za naruszenia przepisów ruchu drogowego. Zasadnicze znaczenie dla oceny stanu faktycznego ma wyłącznie przepis rangi ustawowej, a konkretnie art. 130 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym kierowca wpisany do ewidencji może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. J. K. podkreślił, iż każde rozporządzenie bezwzględnie musi mieścić się tak co do przedmiotu, jak i treści unormowań, w granicach upoważnienia ustawowego do wydania takiego aktu, gdyż jego celem jest wykonanie ustawy. Odstępstwa od treści upoważnienia nie mogą być usprawiedliwione względami praktycznymi ani potrzebami związanymi z rozstrzygnięciem konkretnych problemów prawnych. Wnioskodawca przywołał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 31 maja 2010 r., Nr 4/2009, oraz wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w Olsztynie, sygn. II SA/Ol 969/10, w Gdańsku o sygn. III SA/Gd 475/08, w Warszawie o sygn. VIII SA/Wa 15/09. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
